De dichtwerken

Sint Nikolaas.

'k Ben zoet en zat, 'k ben vol en weeldrig;

'k Ben opgeschikt van top tot teen;

De een noemt me dwaas en de ander beeldrig;

Ik sta te kijk voor groot en kleen;

'k Ben een Cupido voor verliefden,

Ik ben de ‘boeman’ voor het kind;

'k Vraag niet waar kou en armoe griefden -

Ik vraag alleen: wie heeft er splint?

Wie 't heeft - dien noodig ik tot jolen

En bied de keur hem van mijn schat;

Ik laat de jeugd brooddronken dolen

Op 't glibberig en donker pad;

Ik breng de magen aan het koken,

En pomp somtijds de zakken leeg;

Ik jaag December in je knoken

En vraag niet wie er napijn kreeg;

Ik buig mij diep voor groote hansen;

'k Hang goud en kleuren op mijn baan;

Ik laat kwansuis de kinders dansen

Totdat de groote draaien gaan.

Was 'k altijd zoo? Neen, 'k ben 't geworden;

'k Was van nature vroom en goed;

De menschen, die me voorwaarts sjorden,

Verbitterden mijn zacht gemoed. -

Ach, arme kleenen, schaamle kleenen,

'k Was eens uw trouwe schutspatroon;

Ik noodde u vriendlijk om mij henen,

'k Zat, u ten troost, ten liefdetroon.

Uw nooddruft ging mij diep ter harte;

'k Bracht uwe ontbering lafenis,

Ik stilde uw klacht en kreet van smarte; -

[p. 153]

 

Ach, hoe 't met mij veranderd is!

 

 

 

Hoort, lieve menschen! hoort mijn bede:

 

Wat ik eens was - maakt het mij weer,

 

Ik juich graag met uw kleinen mede;

 

Maar 't schaamle kind doet mij zoo zeer!

 

Neen, weert hem niet waar 'k sta te prijken,

 

Ook hij noemt me een goed heilig man;

 

Geeft aan uw kroost mijn feest, o rijken!

 

Maar leent ook 't oor aan jonathan.¹⁾

 

1847.

1) St. Nikolaas: Waarheid en Droomen.