De dichtwerken

[p. 112]

Klaaglied van Jan Chagrijn.

'k Ben niet wat ik eertijds leek:

Zoo gezond en krachtig;

'k Dut soms bij de schoonste preek,

Kijk, het spijt me machtig;

'k Lig te waken in mijn bed,

'k Droom heel naar of sidder;

'k Haat gezelschap, schuw de pret,

'k Dwaal als dolend ridder;

'k Heb een hekel aan 't kantoor,

'k Maak er duizend bokken;

Stelt men mij iets deeglijks voor -

'k Gooi het in de stokken.

'k Heb het land aan mijn viool

Die men me eens benijdde;

Als 'k in mijn lectuur verdool,

Roept me een vriend ter zijde.

Let maar op: het weer is slecht

Als ik zal gaan visschen;

Wat ik zoek, komt nooit terecht;

Wat ik vind, kan 'k missen.

Wie ik liefst ontwijken wil

Kom ik 't eerste tegen;

Als ik graag mijn kooplust stil -

Ben 'k om geld verlegen.

Krijg ik wijn - ik heb geen dorst;

Als ik speel - verlies ik;

Vraag ik kip - men geeft mij worst;

Onder 't scheren - nies ik;

Meld ik nieuws - men kent het al;

'k Word al stug en stugger;

Vraag 'k een dame voor het bal -

Andren waren vlugger.

Als 'k met smart op brieven wacht -

Krijg ik.... rekeningen;

Heb 'k een aardig lied bedacht -

Buurman gaat het zingen;

Moet ik uit - mijn linnengoed

Is bevlekt of pover;

Eischt mijn billet-doux veel spoed -

'k Smijt er d' inktpot over;

Geef ik iets mijn maaklaar op -

Hij verspeelt mijn renten;

[p. 113]

 

Schrijf ik versjes - op mijn kop

 

Trommlen recensenten;

 

Is mijn weetlust opgewekt

 

Voor een stal van boeken -

 

Och ja wel! ze zijn defect

 

Waar 'k iets na wil zoeken.

 

Als 'k op reis ben en gejaagd -

 

Blijft de spoortrein steken;

 

Ben 'k op een diner gevraagd -

 

'k Las dan liever preeken.

 

Drink ik thee en wensch ik zwart -

 

Groene moet ik slikken;

 

Speel ik een partij biljart -

 

'k Beef als 'k mooi zal mikken.

 

Zoo 'k eens op de jacht wil gaan,

 

Moet ik uit begraven;

 

Lacht een lekkre vrucht mij aan,

 

'k Mag me er niet aan laven.

 

Als ik liedjes zingen zou,

 

Ben ik dood verkouën;

 

Waar ik me op het ijs vertrouw -

 

Kan 't me niet meer houën....

 

En toch lachte ik dol van pret

 

Bij die zielesteken,

 

Was mijn lieve siene-bet

 

Niet voor mij verkekeh.

 

Ach, wat troost me in al 't chagrijn?

 

Wijs me toch het klooster!

 

Of, zoo daar geen plaats mocht zijn....

 

Word ik ziekentrooster!

 

1859.