D'eersuchtige wraak & Thiëstes en Anticlia [Alleen D'eersuchtige wraak]

(1988)–Pieter van Zeerijp– rechtenstatus



[pagina 45]
Ga naar margenoot+'t vierde Bedrijf.
Eerste uijtkomst. Lionide, Mendosa. nou lijmstront, haasie wat. Men Ja, ofje praat van haasten, dit is maar bruijerij, wat sal het sijn 't en laasten? Lion hoe is't hier, hannevaar, [-waar] voor wie sijt ↑<gij>↑ [g+]<b>evreest? \| Men wel vraag al, vraag men gat. Lion wel onverstandich beest, wie meenje dat je bent? Men een ridder van sinttruijen, wel kladdebel, het heeft met jou veul te beduijen, dat hier den hertoch, met den heer Cantelmo quam, 870[regelnummer] se lubden ons, en sloegen ons voort lenden lam. maar nu dit blaatjen om, e[ij+]<n> wiltme eens ontdecken, wat [-sullen] wij hier ↑<sullen>↑ doen? Lion uw heerschop [-morgen]moet vertrekken op morgen als gij weet, sie, daarom heeft mevrouw hem hier ontboón, om dat's haar af[-scheij] ↑<scheijt>↑ nemen sou, \| en ik, mijn bakkessje, van uw. Men ij gort lantheijlich, sal't vastelavont sijn, jk waag het is 't hier veijlich. Lion al sachjes, maar Mendoos<.>, eij! segme, sulje dan mijn soo vergeeten? Men heij malloot, wat komtje an, ik jou vergeeten, neen, dat sou mijn sinnen krenken, 880[regelnummer] ik kan't niet doen, want ik sal nimmer om jou denken; is dat geen groote liefd? Lion dat docht ik wel scherluijn, jou deug'niet jou [-scherluijn] ↑<rabaut>↑. Men hoe? hebjet inje kruijn? maar seeker, sal mevrou mijn heerschop soo opschieten? Lion hij sal beoogen, 'tgeen hij niet en mach genieten, en vlammen op het vleijs dat al verkogt is. Men eij! soo sal hij dan niet eens, je weet wel moij, en fraij. Lion neen, dat's onmoogelijk. Men wat schort'er dan, gelegentheijt? Lion eer eerelijk gemoet heeft daar in groote tegentheijt. Men de liefd teelt vrijicheijt, door vrijheijt komt het voort.
[pagina 46]
lion 890[regelnummer] begon hij 't op die voet hij raakte buijten boort. Men Ja dat hij dan begon op sijn tarquijns te leven, Ga naar margenoot+hij sou'er na haar doot wel hondert steeken geven. Lion verkrachten? O mijn vaar! je maakt u hooft maar moe, 't geschiet met vrije wil, men dwingt daar niemant toe. Don Jan. Camilla. mevrou soo is de gront als ik u gink verklaren. Cam helaas! het is mijn schult, jk kan mij niet bedaren, ik ben verlooren, och! nu ik u derven sal. Don ik ben verbannen, 'twas uw wil, mijn ongeval. Cam die door Jaloersheijt spreekt gaat redens spoor te buijten. lion 900[regelnummer] mevrou, gelieft 'et u, ik sal de [-deur toe] ↑<toegank>↑ sluijten. Cam Ja, weest sorgvuldich, op dat niemant ons verspiet. en gij mijn tweede Ziel, O [-± .......] ↑<gront van>↑ mijn'[-s] verdriet! \| verhaal mij, waarom gij u vaderlant, voor-/-deesen verliet. Don soo't u gevalt, 'k sal u gehoorsaam weesen; al is't, dat mijn gemoet in tranen schier verdrenkt, wanneer mijn eed'le Ziel aan het verleeden denkt. die'k schijn, en ben ik niet, O neen mevrou! uwe oogen, en mijn verdichte naam die hebben u bedroogen; Don Carel hendricus ben ik. niet sonder reén 910[regelnummer] veranderde ik dien naem, en mijn geslacht met een; jk ben de tweede<n> Zoon, gebooren, en gesprooten uijt de doorluchste stamm<e>, en alder braafste looten van spangjen, ik was noch geen twintich Jaren, of ik liet mijn vaderlant, en weelde van het hof mijns vaders, om God mars te volgen op sijn schreden; ik gink mijn eer, in een ses Jaarge dienst besteeden, vrijwillich, tot de sucht mij wederkeeren deed [-± ..] ↑<na>↑ 't waarde vaderlant, in veijlicheyt en vreed: ik quam verheerlijkt, met een troep van hondert paarden, 920[regelnummer] die'k onder mijn gebiet, [-en gehoorsaamheijt] ↑<met groot gesach>↑ aanvaarden, \| als overwinnaar, [-dat ik.....................] ↑<Ja,'tscheen dat ik self>↑ geleek \| den stryt-/-beren Achil, daar hector voor besweek; soo quam ik met een vreuchd, en blijschap, als het scheijde van een ses Jaarge tijt wel waardich was, 'k verbeijde
[pagina 47]
met ernst ons hofgesin, 't welk ik verwachtend was om mij 't onthalen, maar, mijn vreugd verkeerd' dat pas in droefheijt, ijder een vertoonde een pijnlijk wesen in stee' van blij gelaat, mijn vader neffens deesen gaf door sijn suchten, Ach! mijn oneer te verstaan, schoon hem de stem besweek, noch tong geluijt kon slaán; 930[regelnummer] Ga naar margenoot+ van Zeerijp fol. 17r (hoe wel sijn grootse Ziel geen [-oneer] ↑<schantvlek>↑ stont te dulden) \| hij drukt sijn aangesicht aan 't mijne en ↑<hij>↑ ontvulden sijn overladen krop. met dese woorden, Ach! dat gij geen suster had; ik luijster om 't verslach te weten, en besterf, daar staanwe met ons beijen gelijk aan een gevormt, mijn vader weer aan 't schreijen is spraak, of tongeloos, en even als een beemd met sneuw bedekt, (en schijnt van alle kraght vervreemd) waar langs een beekje wroet, en werkt om door te breeken, 940[regelnummer] soo sach ik langs sijn grijse en silv're baart, de beeken van tranen vloeijen [-tot voor sijne] ↑<voor sijn oude>↑ voeten neer; \| 't en laasten borst [het] ↑<hij>↑ uijt, mijn suster had wel eer in 't heijmelijk bemint, een eedelman, gesprooten uijt vreemt gewest, de welck' haar kuijsheijt had genooten. 'tgebeurde ↑<eens>↑ op een nacht, mijn vader komt wat laat van 'thof en of 't God gaf, de wech tersijden slaat, betrapt hem op een leer, waar meed hij konde koomen in een vertrek bij haar, mijn vader in genomen van gramschap, trok van leer, en sou de schelm terstont 950[regelnummer] doorstoten hebben, of [-....doodelijk] ↑<hem totter doot>↑ gewont, hout vader, hout, riep voort mijn suster jsabelle, doorstoot mijn bruijgom niet, nocht wilt hem needervellen; mijn vader hoorde sulx, weerhield sijn degen, [-± ....] ↑<daar>↑ op vraagd hij voort den schelm of het al seeker waar; hij seijd daar is mijn hant, tot een waarachtich teijken van mijn geluk, die'k soo gelukkich sal bereijken, <als ik haar tot mijn bruijt en lief genieten mach:> dees reeden waren nauw voleijnt O hert gelach! of daar komt voort een [-± .....] ↑<[-hoop]sleep>↑ elk met een bloote deegen \| 960[regelnummer] [-in d'hant] ↑<gereet>↑, die hem omvaan, en soo d'onteerder kreegen; se vlien gelijk'er hant, mijn vader, op de vlucht
[pagina 48]
vervolgt de schender van sijn eer, in d'oopen lucht, maar most ten lesten, door sijn ouderdom beswijken; de flukxheijt bergt hun 'tlijf, die vaders leden wijken. dit was mijn seegenpraal waar meé ik [-was] ↑<wiert>↑ verçiert; dit was de<n> [-lauwer kroon waar meed men mij] ↑<eeren kroon die 't swevend hair>↑ lauriert; \| dit was het vreugde vuir [-dat mij toen] ↑<dus was ik>↑ overrompeld<t>; \| ik vont mijn eer gequest, en schandelijk gedompelt; de spijt, wrokte in mijn hert; ik vloekte d'oorloch meest 970[regelnummer] die ↑<d'>↑ oirsaak mijns verderfs en onheijl<s> had geweest; ik scheurde als woedend dol mijn kleederen en pluijmen, Ga naar margenoot+die d'ingebeelden waan soo'<n>breeden wech dorst ruijmen; 'k ging na mijn suster toe, die haar in 't Cloorster had begeven, wijl tgerucht liep door de gantsche stat; ik vraag'er na den schelm, sijn naem, hoe hij mocht heeten, noch bidden, noch door straf kon ik uijt haar niet weten, als't was een vreemdeling; dies gaf ik mij op reijs, om mijn eersugte wraak in 't werkte stellen; 'k eijs geen kontschap meer om hem te kennen, dan verkeerde 980[regelnummer] mijn naam, alleen om d'eer 't herstellen van d'onteerde, en ben soo onbekent uijt spangjen voortgerost tot hier, daar'k op een nacht u broeder heb verlost uijt het gewelt, van ses verraders, die hem stonden na't leven; hij bevant sich aan mijn dienst verbonden, vereerden mij sijn hoff en gunst; Mevrou daar na aanschoude ik u gesicht en [ -± .............] ↑<waardicheeden,>↑, Ja 'k heb ↑<u>↑mij<n> [-aan u] ↑<stam>↑ verklaart; uw bruijgom is gekomen, \| en wat' er is geschiet in 'tgoed of quaat genoomen, gij sijt 'er d'oorsaak van. den marquis klopt. Lion mendosa hoorje niet? Cam 990[regelnummer] O god! jk beef van angst, jk sorg wij sijn verspiet. Don grijp moed mevrou, gij droomt of stelt u 't quaetst te vooren Cam ik ben dit niet gewent, helaas! ik ben verlooren. Dom bedaar u toch mevrou, en swijg een weijnich stil. hij klopt weer, Cam daar wert al-/-weer geklopt, wat of dit wesen wil? helaas! Don wat nootlot Goon! sal ons hier onderdrukken. Cam wat sal ik doen?
[pagina 49]
Men soo waar het bruijtje raakt [-± ...] ↑<aan>↑ stukken. Cam Ach! ik rampsalige! waar bergtge u, helaas! Men och! raken sij hier in, se breeken ons de blaas. Don jndien 't den hertoch is, 'k salt met de doot bekoopen. 1000[regelnummer] blaas eerst de [-± .......] ↑<[-kaarsen]>↑ ↓<fakkels>↓ uijt, doe dan de deur vrij oopen; \| soo dra hij binnen is, hij sij dan wie hij sij, treet met u beijden, dan [-heel] ↑<al>↑ sagjes, t[g+]<o>t dat gij er buijten sijt. vaar wel, jk sal hem hier verwachten. mendosa blijft bij mij, 'k sal sijn voornemen trachten ←<eens> 't[.] ondersoeken. Men poep, daar had jet niet, [-mijn....] ↑<O neen!>↑ want gingt hier op een slaa[.+]<n> [-.]men brak mij hals en been. \| Ga naar margenoot+ Lion op is de deur. Arnestus. nu hoop ik end'lijk uijt 't vermoeden, en droom te koomen. Lion nu, 'tis tijt om sich te hoeden. Cam ik ga besturven in. Lion mevrou voorsichtich, gaat. Men 1010[regelnummer] 'tis best in tijts gevolgt eerdat het wert te laat. bin. Arn wat schelmerij is dit? het licht is uijt geblasen; daar sijn der mij ontslipt, [-'t Gordijn is voor] ↑<een nevel dekt>↑ de glaasen. \| waar sijtge, spreeck? Don [.+] <i>k weet niet wat ik ↑<sal>↑ seggen[-sal]. Arn spreek. Don 'ten is den hertoch niet, de stem hem niet geleek. Arn hoe? spreektge niet? mijn dag' sal u wel haast doen spreeken. Don ik moet. Arn of ik sal u het hersen bekke breeken. spreek seg ik wie gij sijt, [-en maakt......] ↑<maakt u [-mij*] aan mij>↑ bekent. \| Don helaas! wat ongeval vervolgt mij op het end. Arn of'tsa, dit gaat 'er deur. Don ik sal u niet ontduijken. se vegten. hertoch, teodoor. en lijfwachten met toortsen.
[pagina 50]
teo mijn heer, dit langs. her 1020[regelnummer] wie dert hier in der nacht gebruijken dees moedwil? in mijn hoff? is 't den marquis? Arn mijn heer. her wel hoe, wats hier te doen? Don mijn ramp groeijt meer, en meer. Arn mijn heer, ik kom [-hier voorbij] ↑<dit langs>↑, en [-± .....] ↑<vind>↑ dien man geslooten \| in dese kamer, 't welk mijn achterdocht vergroote door dien ik trouwen sal, en soo ik niet en mis, was hij hier niet Alleen. her vertoef, hoe, desen is [-± ........................] ↑<[-dien schellemse Don Jan.]>↑ ↓<den werker van mijn ramp.>↓, hoe sal ik mij onthouwen; \| is't mooglijk dat hij sich durft op mijn gunst vertrouwen? daar hij mij dus misnoegd'. ga [-heen] ↑<heen>↑ Arnestes, hier 1030[regelnummer] sijn meerder vrouwen als uw bruijt, [-ga] ↑<dus>↑ doof dit vier; ik weet wel, dat hij u niet heeft misdaan, ga heenen en sijt gerust. Arn 'k betrou mij op uw gunst Alleene. marquis bin. her ontdek u nu, jndien gij voor de muren Zijt wel eer beschaamt geweest, als tuijge van die tijt. Don helaas! ik ben omhals. her verrader, kan het wesen, Ga naar margenoot+dat gij u aangesicht bedekt, als een vol vreese? ondankbare, dat ik u leven niet aanrand, is om dat gij mij van u selfs sult wreeken, want een man van edel bloet, en de gedachtenisse 1040[regelnummer] van 'tquaad dat hij bedreeff, is machtich, om 'tgewisse te dooden. Don maar mijn heer, eij! luijstert toch een woort. her wat kuntge seggen? Don soo mijn heer geduldich hoort. her soo g'u ontschul'gen wilt, is 'tnutter stil gesweegen, u grove logen[-en] ↑<taal>↑, bedrieger, staatt mij teegen. Don Ach! wat ik hooren moet, bemerkt mijn heer, en laat; her onschuldich u niet meer, gij brout al weer verraat. 'kweet dat u Celia mint, en gij dert u vervoegen in haar vertrek; wat kuntge meer doen, als misnoegen den geen[-en] die haar ↑<be>↑mint, met uw antwoording.
[pagina 51]
Don Ach! 1050[regelnummer] is't mooglijk dat ik sulx moet lijden door 't ontsach; sal dwank mij swijgen doen, en wederom bekennen dat ik sijn Nigt bemin, om soo mijn eer te schennen? neen [-beter hem verklaart] ↑<best de gront verhaalt>↑ O neen! want nu [-Camil] ↑<mevrou>↑ \| [-sal trouwen ± ............ swijg ik veel liever stil,] ↑<Camilla trouwen [-den marquis] ist best dat ik dit hou>↑ \| [-eer ik hem meer misnoeg;] ↑<bedekt, hij is misnoecht;>↑ mijn hoop heeft mij bedroogen. \| her [-± ....] ↑<quam>↑ in ↑<een>↑ ieders hert een spiegel [-± ...................] ↑<sich vertoogen,>↑, \| daar sou soo veel verraat, noch schelmerij, in schijn van vrintschap, in 't gemoet van sommige niet sijn, want ijder[-s] schelmstuk, sou hem als den dach vertoonen; 1060[regelnummer] men mocht de werelt dan in veijlicheijt bewoonen; [-± ....] ↑<dan>↑ was [-± ...] ↑<er>↑ geen bedroch, noch schelmerij, noch list; \| nocht vals getuijge, noch verraderij, noch twist; nocht geen geveijnsde, die als vrinden sijn, benijders van Anderen hun goet, noch blint geluk; en wijders daar soude geen ondank'bre vrouwen sijn, maar wel verkreegen dienstbaarheén, voor sulk een nare hel; noch daar en soude [-± .....] ↑<noijt>↑ geen moorderij geschiede om heijmelijk genot, maar ijder soud het vlieden; daar sou geen grooten heer in huijs herbergen, een verrader; noch geen schelm in vrinden schijn, O neen! men sou elkaar beleeft, getrou, tot vrintschap neijgen; Ja, ijder soude sich dan spieg'len aan sijn eijgen. vertrek uijt mijn gesicht; dat ik u 't leven laat, is om dat ik u heb bemint; vervloekte gaat, en ruijmt mijn hertochdom, want vind ik u hier morgen Ga naar margenoot+jk sweer dat jk u sal in 't heijm'lijk doen verworgen. Don wat meerder straf, helaas, [-± .........] ↑<mijn lief>↑ Camilla, kan ik lijden, als, dat ik verbannen ben, Ach! van u oogen. wel ik sal mijn heer gehoorzaam wesen. her ga voor mij heen. Don mijn heer. her 1080[regelnummer] 't en is geen gunst, maar vreese. Don waar toe Angstvallich, eij!
[pagina 52]
her die een verrader is geweest, kan't noch wel sijn. gaat voor. Don bij mijn gewiss' gij doet mij ongelijk, 'k heb noijt dien naam gedragen. her 't vermoeden staat mij vrij, en doet u schuldich dagen, want die, die mij mijn lief wel eer benomen heeft ÷kan ↑<mach>↑÷mij benemen ook het leven, dat hier leeft. [slotornament]
't vierde Deel, 'tweede uijtkomst. Don Jan. Mendose. Men eij! ban het uijt u hooft. Don hoe is het met de paarden? Men al louter, fris en wel, se kunnen er wel Aarden, en sijn vast beesich, door den honger in het gras; 1090[regelnummer] recht uijt geseijt mijn heer, mijn dunkt het beter was dat g'haar geselschap hielt. Don ben ik soo dwaas van sinnen, om dat ik mijn verlies beklage [-± ..............] ↑<in het minnen?>↑ is 't hert van Marmersteén? de Ziel van Diamant? hoe, ben ik opgevoet bij wilde beesten? kan't wel mooglijk sijn? O neen! en ben ik niet die geene die om Camilla swermt? wie sal mij dat beneemen; heeft mij den hertoch niet gebannen? sal Ernest haar niet genieten? ik haar derven? en voor 't lest florensen ruijmen? Ach verstrekt u dit een wonder 1100[regelnummer] dat in dien dach, van mijn onluk, die mij bracht 'tonder, Ga naar margenoot+[-mijn Ziel beter] mijn Ziel [-± ..] treurt, en schreijt, om dien eellend'gen dach? jk sweer Mendosa, dat jk liever voor mij sach een troep gewapent volk, ik sou'er min voor schroomen als voor haar blixens, die [-selfs Gooden kan betoomen.]. in 'tnootweer van 'tgevecht, vertrou ik op mijn kracht en wapenen; maar laas! wat tegenweer, wat macht, staat jemant tegens soo een schoone vrou te kiesen
[pagina 53]
die haar onmoedich Mint, on[-onmoedich] ↑<lukkich>↑ moet verliesen. \| saagt gij dees morgen niet in haar bedrukt gelaat, 1110[regelnummer] toen haar de stem besweeck (na dat se sprak, gij gaat van mij, niet uijt mijn hert; mijn lief wilt toch gedenken [-.aan mij, die om u sal in tranenvloet verdrenken;.] [-.he.]laas! mijn broeder dwingt mij dat jk trouwen sal; mijn broeder soekt mijn doot, en Arbeijt mijne val) [-± ....] ↑<dat>↑ duijsent peerelen [-± ....] uijt haar ↑<lieve>↑ oogen vloeijde \| gelijk als Cristalijn , die 't wit Albast besproeijde? Men mijn heer, gij hebt het fraij en Aardich uijtgeleijt. Don Ach! wat vermoogen heeft een vrou, die, wense schreijt, ons voort de Ziel ontrooft. Men mijn heer, wilt dit vertrouwen, 1120[regelnummer] ik he[.+]<b> 'er wel gesien, de duijvel mochtse aanschouwen; soo veul grimmasse, kon se maken met haar bek; se trok de mont soo ijs'lijk scheef, Ja sonder gek, men kon 'er mak'lijk een bescheete broek in spoelen; de snotte bellen, sach men in er neus krioelen met heele legers, en daar bij soo dik en groot; se had een web van doen wanneers' er neus een snoot. Don het schreijen sonder maat, staat leelijk, en Afgrijs'lijk; 't soet schreijen, dat sich niet verklaart, is wederprijs'lijk, door dien den eijgenaar betoont een lachgende' mont, 1130[regelnummer] en schreijend' oogen, Ja dat prijs ik in mijn gront; soo deed mijn 'tweede Ziel; en nu ik min Mendos[-e] ↑<e>↑, mach ik seer wel met sulk een onschult, suchten loosen, of tranen storten, en beklagen mijn verdriet, vermits het schreijen, tot een troost der quelling schiet. Men met schreijen sullen wij niet licht'lijk voort geraaken. Don [.+]<g>ij siet, dat ijder tree die 'k doe, mijn dood oorsaaken; Ach! dat ik langsaam sterf, laat mij dan eens de smert die mij onlijd'lijk schijnt, en d'obbert op het hert, uijtkroppen mid'ler wijl aan dese velden, boomen en vogelen. Men 1140[regelnummer] om aen 't ontnuchteren te Comen mijn heer, wij sijn Alhier in een goe herreberg; Ga naar margenoot+wilt gij niet, dat ik hun om wat 'tontbijten verg? Don van hier, sie'k het palleijs.
[pagina 54]
Men 'twas beter, mocht'we seggen dat wij een rustplaats voor ons beijde sagen leggen; so[.+]<u>t gij 't palleijs niet sien, we sijn noch pas een mijl gereijst van dese stat. Don hoe? sijnwe in der ijl soo ver gereijst? Men noemt gij dat reijsen? Don jk noemt vliegen. Men en spoeijt ge geen meer wech, je sult u selfs bedriegen; sulk reijsen op madril, heeft Jaren [-± ....] ↑<werk>↑ van doen; 1150[regelnummer] gij meugt u hairen dan vrij [-vrij] verwen met fatsoen. Don 'kwas niet ligtvaardich, al bleef jk lang onderwegen. Men neen, 'tis de mooden Als. Don 'kseg een bedrog, er tegen. Men jk heb een man gekent, die grijs te bedde ging, en smorgens, als hij van sijn bedde weer opsting, toen had hij Zeegroen hair, met moije schijtgeele knev'len, dat ↑<dee>↑ die quidam, om de oogen te benev'len van die hij schuldich was, toen d'eijschers, die hem eer grijs kende, saagen, [A+]<O>ch! se kenden hem niet meer, elk sach hem aan verbaast toen hij hem soo vertoonde, 1160[regelnummer] se vraagde hem, na hem, en of hij daar dan woonde; hij, met een stadicheijt, antwoorde Ja, en seij, die man is lang verhuijst, wat dunktje quam 't niet fraij; daar mee bedroog hij doen, (door dien hij niet een spelt=had) sijn eijgenaars, soo lang tot dat [-± ..........] ↑<hij weeder>↑ 'tgelt=had. \| Don weg met die sotternij, gij terricht mijn gedult, ik wil niet datge rept, of voorder spreken sult; maar spreek mij van Camil, waar aan ik ben verovert; spreek van haar oogen ↑<ach!>↑ waar mee [-sij den] ↑<'s een>↑ mensch betovert; \| die wist, wat datse dee. Men mijn heer, jk sou vermoen 1170[regelnummer] [-als dat se] ↑<dat zij vast>↑ peuselt, van een braaf gemest Cappoen; \| daar bij een beeker wijn, schier boorde vol geschonken, en na 'tontbijten daar eens lustich opgedronken, want bij de Juffertjes, is 't al een out gebruijk, se houwen 'tmet g[[.+]<e>] ↑<e>↑ en glas, maar beeker, of een kruijk, \| om dat d'aanschouwers niet en sullen onderscheijden,
[pagina 55]
Ga naar margenoot+(en ook om d'eer) of 't wijn, of water is van beijde. Don mendose, ik bevin u van een swak vernuft. Men wat meenje heerschop, dat Camilla haar versuft, of datse niet en eet, O! 'tsal soo lang niet duuren 1180[regelnummer] of gij sijt Allebeij getroost, eer veertich uuren; geen beter raat, en is er voor de liefde ↑<heer>↑, Als ver van elkaar te sijn, Don dien raat keur ik voor vals: 'tkon sijn, indien dat ik haar kuijsheijt had verkreegen, dat ik 'er dan vergat; maar nu mijn brant, gesteegen in top, vermach, dat jk in haare liefde blaak, is't ook onmoogelijk dat jk er nu versaak. Men wel hebje niet alleen bij haar geweest, voor deesen? Don en of ik, stont mij dan haar gramschap niet te vreesen? 'tontsach haar eijgen is. Men dat schaat niet, alsse sien 1190[regelnummer] de handen leedich, sonder dat se weerstant bién, dan sijnse meer verstoort Als anders, 'tis een oorden van bloode vrijers, die niet hebben als de woorden, en voorder van geen daat. Don Mendosa, wat een vreuchd, als ik 'er noch om denk, mijn boesem is verheugd, Ja schatert om 'tgenot, 'kheb haar sneuwitte handen gedrukt, en deedse voort aan mijne lippen stranden, en kustens' doch een buij van haar ontroerde geest is letsel van mijn vreugde, en mijn vermaak geweest. Men soo heeft se u daar na de handen noch onthouden; 1200[regelnummer] gut quamje achter d'hal, dat smeerich volkje, souden u handen, voeten, pens, Ja al de rest met een [-te] toe schenken. Don swijgt 'er van; Mendosa, voort ga heen en saalt de paarden, want 'tis tijt dat wij vertrekken. Men ik ga. maar wanneer sal ik uwen naam ontdekken? Don niet eerder voor dat wij in spangien sijn. Men jk sal. men bin. Don ha! vroolijk pluijmgediert, die met een blij geschal de treur'ge herten kunt vermaken, wilt verkonden Aan mijn Camilla, hoe gij mij hier hebt gevonden, maakt haar deelachtich al mijn suchten; eij! ontdekt 1210[regelnummer] O bergen! die elke kruijn schier tot den heemel strekt,
[pagina 56]
Ga naar margenoot+aan haar mijn [-suchten] ↑<klachten>↑, die gij hoorde; en gij beeken getuijgt er mijne smert. octavio gelukkich ik mij reeken dat ik u vind, mijn heer. Don wien sijtge? octa 'k ben octaav', een dienaar des marquis, dan egter uwe slaaf. Don waar heen? of waar na toe? octa ik ben een Afgevaarde hier van florensen, om dees brieff, aan uw hoogwaarde te lev'ren, van mijn heer Arnestes. Don wel, wat of het wesen mach? ik lees. Brief Aen mijn heer Don Jan. Mijn heer u schielijk vertrek, is belett geweest dat ik 1220[regelnummer] geen behoorelijke Afscheijt van u E heb konnen nemen; 'k versoek derhalven aan u genade, datge desen brief gelieft met ijver tot madril te bestellen, door dien' er mij veel aan gelegen is; dit doende, ben ik eeuwich aan u verplicht. vaart wel. De[-n] Marquis [-de] Cantelmo. octa mijn heer, ik neem verloff. Don ga, seg u heer, ik sal in alles hem vernoegen, en mij sorgvuldichlijk [-± ...........] ↑<ten sijnen>↑ dienst vervoegen. \| maar segt me, of hij sich jn spangien eer onthielt. octa Ja, voor een tijt, dan door een seek're twist, gevielt 1230[regelnummer] dat hij op 't onversienst' Madril heeft moeten ruijmen. God spoeijt uw reijs, mijn heer, ik derf geen tijt versuijmen. oct bin \| Don daar werd ik weer op nieus getroffen in mijn geest; [-soo d.....................] ↑<want nau komt mij ter oir>↑ dat jmant is geweest \| jn spangien, of'tgedacht, vermoed met veel indachting, het dien te sijn, die 't huijs mijns vaders, in kleenachting gebracht heeft, en geschent mijn suster jsabel. jk sta, gelijk bedwelmt in mijn begrijp. jk hel mijn oiren na het geen octave tot mij seijde. Door seekre twist, is hij op 't onversienst gesheijde
[pagina 57]
1240[regelnummer] Ga naar margenoot+uijt Spangien. wel hoe nu? sou dees Arnestes, die niet kunnen sijn, de geen die 'k soek, van welk' ik vlie? waar toe getoeft? wat mach ik lang mijn selve quelle. helaas! wat sie ik? aan Mevrouwe jsabelle hendricus, in het koninklijke klooster, tot Madril. O hemel! is het moogelijk? O God! jk blijf als Zieleloos. op wraaksucht, [-op] ↑<dat wij>↑ \|- -\| nad'ren \| den schender van mijn huijs. het bloet, dat '<nu>' door de Ad'ren in al de Minderleen van 't lichaam was verspreijt, verlaat het alles nu in dees gelegent heijt, 1250[regelnummer] en sakt vast na het hert, om dat wel te bewaren; O! wond're kracht, waar in mijn pijn schijnt op te klaren. ik open slegs den brief, waar in mijn ongelukx [-sich...............] ↑<vertooning is,>↑ helaas! mijn Ziele is vol drukx \| Brief. na dien ↑<den>↑ heemel heeft mijn jsabel' besloten dat ik u derven sou, twelk leijder! is gesproten alleen [-ich uijt mijn schult] ↑<door't slinkx geluk;>↑; ach! jk betreur (voorwaar) \| dees al te droeve staat, u af sijn valt mij swaar, mits ik u heemels ligt niet meer a[.+] <a>nshou, maar 'k hoope. \| wat hoev' ik meer bescheijt of dit meer door te loopen; 1260[regelnummer] ik rand mijn vijant aan, terwijl mijn gramschap brant door[-mijne] ↑<een gerechte>↑ wraak, die mij hier aan verpant; die mijn doorluchtich huijs geschent heeft, sal niet leeven indien ik leven heb, jtalien, sal beven wanneer men mij maar noemt. mijn Minnen ijver, socht al middel, om den schelm te doon, maar noijt volbrocht, door-/-diense nimmermeer geen oirsaak kon besteeken; maar nu dat jk hem ken, 'ksweer dat ik mij sal wreeken. den hertoch kan mij sulx vergeven, [-± ........] ↑<'tis waar>↑, dat ik hem [-belooft heb om] ↑<belooven most>↑ niet weder [-± ....] ↑<dese>↑ stat \| 1270[regelnummer] [-± ..................*], ↑<florensen te betreen.>↑, doch [-sal] ↑<'k sal>↑ het niet volvoeren, \| in sulk'er voege, neen, de tijt die leert mij loeren; 'tis mijn eersucht'ge wraak, [-dat dwingt mij] ↑<'twelk mij tot>↑ wreeken port; \|
[pagina 58]
al wiert 'er self mijn bloet, en leven voor gestort, 'tis eerlijk; want een man, daar d'eer is [-± ....] ↑<bij>↑ verlooren, \| is al soo veel als doot, Jaa gants onnut gebooren; mijn liefde, en [-mijn] ↑<mijne>↑ Eer, [-± ...] ↑<hem>↑ sullen, (beij in 't spijt \| der Goon) [-hem dooden] ↑<doen sterven>↑, want mijn liefd, volminnenijd \| ontsteeken, en mijn eer geschent, en onverduldich, Ga naar margenoot+soo sal mijn eer, en liefd' te saam' hun kragt sorgvuldich 1280[regelnummer] in een vervoegen, om in 't werk te stellen, mijn [-eer] eersucht'ge wraak, dat tot voldoeninge sal sijn mijns plichts. Mendosa, hou. Men mijn heer, wats u begeren? wilt gij vertrekken? Don neen. 'k wil na florensen keeren. Men hoe doolje weer op nieu, wat drommel suljer doen? Don den schender van mijn eer moet voor het schelmstuk bloen. dat is Arnestus. Men baas, hoe komtge dit te weten, O broek, is't waar, ik wil niet graag Arnestus heten. Don uijt eijgen brief, die hij aan mijn vrou suster schrijft, Men sie toe, dat gij de saak niet al te hert en drijft. [-wie gaf u dese brief] ↑<ik vin mij heel beswaart.>↑ Don [-± .............................] ↑<de nacht sal ons verstrekken>↑ 1290[regelnummer] [-± .................................................] ↑<een trouwe hulper [-±..]↑<om>↑ on[.+]<s>e aanslag [-sal] ↑<te>↑ bedekken;>↑ \| [-± ik sie.........desen nacht*] ↑<mij dunkt, ik sie alree>↑ mijn wreeksucht [-Al] ↑<heel>↑ voldaan, \| mijn vijant neer gestort, Mendosa laet ons gaan. [slotornament]	margenoot+ (fol. 16r:) margenoot+ (fol. 16v:) margenoot+ (fol. 17r:) margenoot+ (fol. 17v:) margenoot+ (fol. 18r:) margenoot+ (fol. 18v:) margenoot+ (fol. 19r:) margenoot+ (fol. 19v:) margenoot+ (fol. 20r:) margenoot+ (fol. 20v:) margenoot+ (fol. 21r:) margenoot+ (fol. 21v:) margenoot+ (fol. 22r:)

Vorige Volgende

Ga naar margenoot+'t vierde Bedrijf.

Eerste uijtkomst.

't vierde Deel,

'tweede uijtkomst.