D'eersuchtige wraak & Thiëstes en Anticlia [Alleen D'eersuchtige wraak]

(1988)–Pieter van Zeerijp– rechtenstatus



[pagina 59]
'tvijfde Bedrijf. Eerste uijtkomst. Camilla, Lionide.
jndien gij mij bemint, vergunt mij dan een beede, Ach! lionide, laas! volvoer toch mijne reeden, toon u barmhertich nu met mij, beneem mij toch 't bedroefde leeven, op dat ik geen slimmer noch verwacht, eer dat jk sterf; hoe sal ik kunnen leven? nu dat mijn tweede Ziel sich most van mij begeven: 1300[regelnummer] 'k beken, 'tis waar, ik heb [-te weijnichu] ↑<-u alte schaars>↑ bemint \| door dien de [-de brand'ge pijn (die lust, en rust, verslint)] ↑<het brandend vuur des hertogs hoe Ontsint>↑ \| [-die kom u heb geleen,] ↑<het ook mijn zinnen dreeff>↑ mij niet en kon beroven \| van 't leven; Ach! een pijn gaat dese noch te boven; mijn pijn bestaat alleen niet, om dat ik verloor Ga naar margenoot+hem die mijn Ziel gebiet, mij komt noch swaarder voor; ik lij noch meer verdriet, nu ik door dwank [-sal] ↑<moet>↑ trouwen \| een, die ik [-altijt heb] ↑<voor altoos>↑ gehaat ↑<heb>↑ om aan't [-e] schouwen; \| Alsoo, dat ik beween in 't binnenst' van mijn Ziel; dien ik verlooren heb, en treur om die 'k behiel, [-± ....] ↑<door>↑ dien ik hem versma. Lion 1310[regelnummer] mijn deert u droevich klagen; jk wenschte, dat u liefd met sulk' een wel behagen verand'ren kon, gelijk het nu met Celia Zij: Cam Ach! haar lichtvaardicheijt, is kunbaar nu aan M/mij; sij is al weer getroost, ↑<en>↑ ik moet [-al] li/eevend' sterven. Lion wat kuntge doen Mevrou? Cam ik wil een bruijgom derven. Lion maar wie kan sulx verhoen. Cam wert mij dan staal ontseijt? of wat fenijn? meent gij dat daar meer onderscheijt 1320[regelnummer] van soo te sterven is, of met een man te paren, wiens naam ik eeuwich haat; waar is er meer beswaren van sterven, waar toe is dan langer 'tleven goet? Lion [-mevrou] ↑<daar is >↑ den hertoch, en [-Arnestes komt] ↑<u Bruijdegom>↑ \|
[pagina 60]
hertoch, Arnestes. sulx moet nu volgen. Cam Ach! wat raad, waar sal ik mij verbergen? Arn mijn heer. her wilt mijn gedult, door reén niet langer tergen. seg, waarom quaamt gij hier? Arn alleen, om door de trou, uw suster, en mijn bruijt te [-maken] ↑<egten voor>↑ mijne vrou. her wel, waar na wacht gij dan? Arn heer hou het mij 'ten goede; jk vrees uw gramschap meest. her dit kan ik niet bevroeden, [-.waarom mijn gramschap? kan mijn suster [dan] ↑<[±...]>↑ instaat \| in bloet en eedeldom met u niet houden maat?] 1330[regelnummer] ↑<sis soo>↑ in wetenschap, [-± ......] gelijk een ijder hoorde te sijn. Arn 'tis waar. maar. Ga naar margenoot+ her sacht, gij brengt mij door u woorden in veel vermoedens. Arn heer, mijns oordeels, kan een vrou [-± ..........] ↑<schoon dat>↑ haar sinlijkheijt niet eens is met de trou, \| wel kuijs, en eerlijk sijn. her wat wiltge hier mee seggen? [-als] dat haar<e> sinlijkheijt moet op een ander leggen. Arn mijn heer, is wel bekent, dat ik voorleden nacht een man vont in er Zaal; dit neem ik seer in acht. her dien man, sijn naam en staat, [-± ..................] ↑<heb ik om reén>↑ [-ge]↑<ver>↑sweegen. \| Arn een And're Juffer, seijd gij wass'er, maar daar tegen vermoe ik dat het was u eijgen suster. her 1340[regelnummer] neen, 'tis Celia geweest. Arn dat heeft se niet beleen, maar wel ontkent. her geen vrou en is soo buijten kennis
[pagina 61]
of soo verblint [-± .......] ↑<[-± .......] wanneer t-/-haar>↑ eer gedijt tot schennis, \| (se is dan wie sij is) of spaart de waarheijt al: waant gij dat Celia, om uwen'twille, sal haar selven schenden, neen, de [-alderlichtste] ↑<lichtvaardichste>↑ vrouwen \| die'r sijn, in sulk'er voeg, haar willen eerlijk houwen, omdat se 't niet en sijn; Onmooglijk datmen kent de vrouwen, wanneer sij beminnen, want in 't end 1350[regelnummer] missaken sij al 'tgeen het welk men sach voor oogen; [-± ...] ↑<de>↑ loogen[-en]↑<taal>↑ voorwaar, [-geen......... van] ↑<is van soo'n groot>↑ vermoogen \| [-als] ↑<dat sij>↑ selfs [-de] waarheijt schijnt; dan 'tgeen men niet en siet \| hoeft nimmermeer beweert, noch het en argert niet. het was Don Jan, die gij er doenmaals hebt gevonden. die Celia bemint, en hem die vrijheijt Jonden: ik wensten om mijn staat, dat sijn gesicht, wel eer was op mijn Zuster selfs gevallen, Ja, jk sweer het had mij lief geweest; 'tluk mocht mij niet gebeuren. Cam heer broeder. Arn daar's mijn Zon, en oirsaak van mijn treuren. her mijn gramschap wast door u. Cam 1360[regelnummer] [-± .........], mijn heer, hoe dat, waar door? ←<[-± ...> ....] her geeft eerst malkaar de hant [-i]'k sal u [-dan d........] ↑<dan na behoor>↑ \| Antwoorden. Ga naar margenoot+ Cam hoe mijn heer? her gij sult mijn wil volbrengen. Cam ik seg van Ja, maar laas! gij sult mijn pijn verlengen. maar luijstert eerst mijn heer, en weest soo lang gerust: [-het schijnt dat den marquis] ↑<'tschijnt of mijn bruijdegom>↑ met al te weijnich lust\| bemint; 't en waar niet recht, noch billik, dat hij troude gedwongen, dat veeltijts in eeuwicheijt beroude; het is mijn ongeluk geweest, door dien het schijnt dat jk hem niet behaag, 'tgevoel mij hier toe pijnt 1370[regelnummer] dees reen te uijtten, dat jk mij niet sal begeven ↑<om een>↑ te trouwen, [-± .......]; die sou lustloos bij mij leven.
[pagina 62]
her is't mooglijk, dat gij mij met uw geveijnsde reén te gader onderhout. A 'tis veel te lang gestreén. Cam eij! luijster broeder. her hoe? gij gaat mij eerst vertoonen dat u Camilla niet heel wel bejegent, loonen verloofden soo elkaar? mijn suster, die beklaagt uw schaarsche liefde, waar in gij haar gants mishaagt; gij segt Camilla is ondankbaar, en sij weder schelt u voor al te koel; dit werpt mijn staat ter needer, 1380[regelnummer] en kreukt hier mijn ontsach. 't-/-schijnt jk mijn gal schier spuw. Arn ik sprak altoos mijn gront, Cam 'k bedroog u noijt, noch nu. her wie van u beijde, spaart de waarheijt. Cam mijn genade, de liefd onschuldigt mij. Ach! spraak, gij komt te spaade. Arn O! wel gebooren maagt, heb ik aan uwe schoont, iets onbeleefts in't minst beweesen, of getoont? Cam Ach! [-dat ik..............] ↑<duldeloose smert.>↑ Arn was mij 'tgeluk soo eijgen, dat sij ↑<mij>↑ had besint, wat onweer, kon mij dreijgen. her jk weet niet suster, wie [-b] van beijden ik de schult sal geven, maar jk wil[-t] gij morgen trouwen sult. Cam wat raat? her wat segtge. Cam 1390[regelnummer] heer, 'ksal u gehoorsaam wesen. her en wat Arnestes dwingt, en mij met recht doet vreesen, om sulx met hasticheijt te vord'ren, is alleen Ga naar margenoot+om 't muijtend grau, 't welk vaak holt buijten reed'lijkheén, op dat het niet vermoe' dat u jets wederhouwe, om met u bruijdegom op 't staatelijkxt te trouwen. her bin. Cam O! wolken! stort vrij neer, het vonnis is gevelt waar in mijn doot genaakt. Arn Mevrou, jk bid, eij! stelt u hert gerust. jndien gij tot mij sijt genegen gelijk ik tot u ben, soo laat dit Achterweegen; 1400[regelnummer] jndien, gij mij bemint, soo maticht uwe druk; jk bid, verstoot mij niet van 't overich geluk, dat jk door u, mijn lief, soo heerlijk kan genieten; 1440[regelnummer] Ach! stopt dees brakke vloet die uijt uw oogen vlieten;
[pagina 63]
bedekt die sterren niet die mij verlichten; Ach! schuijf weg dees neev'len, soo heb jk een dub'len dach. wat mijmert uwe geest? eij! spreek, mijn uijtgelesen. Cam wat sal ik [-sal ik] seggen, Goon! mijn heer, het moet doch weesen, wij sijn hier nu Alleen. Arn 't is waar. Cam het moet 'er uijt, mijn krop is overlaán. Arn wat is't mijn waarde bruijt? Cam 1410[regelnummer] jndien gij mij belooft met ridderlijke eeden, sulx aan mijn broeder niet te melden, oft verbreeden, jk sal 't u seggen. Arn Ja, dat sweer ik u Mevrou; ontdekt mij dijne gront, 't geheijm jk bij mij hou. Cam 'tgeheijm sal ik u in 'twee woorden voorts vertoonen, mits wij Alleenich sijn sal 't selfde mij verschoonen. 'k-/-bemin een ander, siet of gij nu trouwen wilt. Cam bin. Arn 'k-/-bemin een ander siet of gij nu trouwen wilt. is't droom, of waarheijtt? Goon! waar[-± ...]'<toe>' meer tijts verspilt? \| komt wederom bij mij, verdoolde, en dwase sinnen; 1420[regelnummer] laat af, van weder soo lichtvaardich te beminnen; Camilla, die bemint een Ander; wech, uijt mijn gedachten, neen, Camil en sal[-'t] het nimmer sijn; dorst gij, die ongetrout noch sijt, met ernst be minnen, wat soutge dan getrout, met minder vrees beginnen, met meerder vrijicheijt? dorst gij soo onbeschaamt, mij seggen in 't gesicht, [-dat geensints*] ↑<het welk u niets>↑ betaamt, \| Ga naar margenoot+dat gij een Ander Mint? mint, daar 't u kan vermaaken; mij walgt van uwe Min en sal se ↑<ook>↑ eeuwich laaken. maar laas! wat sal ik doen? jk heb haar toe geseijt te swijgen (Ach! dit is te groot een onderscheijt) en aan mijn heer belooft het houw'lijk te volbrengen: dit schaad'lijk vuir, sal mij aan wedersijde zengen. octavio. mijn heer, ik heb u brief, in eijgen handen van u vrient Don Jan bestelt, hij namse dankbaar an. Arn hoe veer was hij van hier?
[pagina 64]
octa een groote Mijl, soo 'k oordeel. Arn dit is de beste raat, en middel, ook een voordeel, om mijn voor[-± ................] ↑<stelling uijt te>↑ voeren, dat jk mij \| op reijs geef, met Don Jan, op dat [-± ........] ↑<dit werk>↑ gedij tot volle wensing [-mijner] ↑<van mijn>↑ saaken: groote gooden! 1440[regelnummer] wie was oijt schuldich, die uw straffe is ontvlooden? Ach! jsabel, 'k beken jk heb uw eer gerooft; jk weet, dat gij 't koraal van uwe wangen, dooft met silte tranen, om uw neerval te betr[..+]<e>uren; nu komt den hemel, om u weder op te beuren, en wreekt aan mij te regt mijn trouweloose daat: Ach! waarde jsabel, mijn halve Ziel ↑<gij>↑ gaat in liefd te boven, die, die sich bij u beroemen, of die getrou in liefd hun tot hun's minnaars noemen; des vlie jk van die geen, die mijne liefd verstoot. 1450[regelnummer] de broer van jsabel, staat (hoor ik) na mijn doot; dies sal ik met Don Jan na spanjen mij begeven, op dat ik Minder noot, en schipbreuk loop aan 't leven, ik ken hem voor mijn vrind. octave, octa hier mijn heer. Arn soo dra de dachbood' in, ons uijt het Oosten weer komt groeten, sultge 'twee van mijne paarden, houden gereet, hier aan de poort, swijg 'tgeen ik u vertroude; mijn leven, of mijn doot bestaat Alleen hier in. octa jk sal sorgvuldich sijn, en volgen uwe sin. wil sijn genade, sich dan voor een wijl vervreemen? Arn 1460[regelnummer] 'k-/-vlie van een dier, die mij het leven wil beneemen. [slotornament]
Ga naar margenoot+Laaste uijtkomst van het spel. Don Jan, Mendose. Mendose, 'kheb uw raat in geen'er wijs van doen, het sal, en 'tmoet soo sij[-n]; is 't hert nu in de schoen gesonken? waar's-/-uw moet? gij leeft, en hebt geen leeven; uw naam heeft klem genoeg om u voort [-klem] ↑<kracht>↑ te geven. Men neen heer, 'ken vreese niet, nochtans, 'kgevoel mijn hert dat het van moet en kracht, geensins geprikkelt wert; waar ik van 'tslach van de mendosaas, ik vertroude, geen Cajus Julius, noch geen Alexanders, soude
[pagina 65]
mij lijken, maar een slegte Mendose, als ik ben, 1470[regelnummer] wat sal die kunnen doen, die toch niet doen en ken: 'tis waar, mijn moeder heeft mij menichmaal voordesen geseijt, waar uijt ik raam, mijn vaar sou kunnen weesen van goet geslacht, maar hoe? wat weet jk of se liegt, jk heb hem noijt gesien. Don soo 't oir mij niet bedriegt hoor jk daar eenich volk; men tree wat aan deen sijde. Men och! is 't den hertoch, baas we sellen der voor lijden. Astolfo. Rijcardo. ←<'k> verwonder mij op 't hoogst dat het soo lang berust, noijt was het een gebruijk; een ijder is belust en haakt vast na de uir des troudachs, hoe mach t Coomen? 1480[regelnummer] weet gij er niet wat van? eij helpme, uijt het droomen, Rijc heel weijnich, 'theeft mij ook in twijfeling gebrocht, dat ik nieusgierich, hier de gront van ondersocht; mijn oordeels, moet mevrou Camilla siek'lijk weesen; dan 'k hoope, datse nu al weder is geneesen, want morgen weet jk wel, sal't hunne troudach sijn. Asto van wie hebt gij't bescheijt. Rijc de grave, heeft het mijn van Avont selfs geseijt. Asto gij doet mij seer verlangen. Rijc hij salse morgen tot sijn vrou, en bruijt ontfangen. want alles wert bereijt. Asto kom treeden wij maar voort, 1490[regelnummer] want 'tis in 'tnaarst der nacht. Ga naar margenoot+ Don wat heb ik daar gehoort? Men u lief sal trouwen, Ja, ik moet het self geloven, Don O neen! ik sal dien schelm van 'tleven eerst beroven. Men eij! dats maar wint. Don hoe wint? en ben ik niet de Zoon van Don Jeronimo, hendricus? die de kroon van Asia, wel eer deed beven? sal ik swerven, en sterven duijsent doón, en hij en sou niet sterven? neen, sterven sal hij, Ja, alwaarender soo veel [-perijklen] ↑<onlukken>↑ onderweeg, als wen'er in 'tgeheel wel bloemen sijn op 't velt, [-i]'k sal [-mijn lust] ↑<nochtaans>↑ ↑<mij>↑ versaden \| 1500[regelnummer] in 't bloet des schenders, en mijn wraaklust overladen;
[pagina 66]
geen duijvel uijt de hel sal hem bevrijden. kom lang mij de masque hier, op dat ik mij vermom. om niet bekent te sijn; en geef ook de lantaaren. mendoos hoe laat is 'tal? Men 'k kan't uijt geen starren staren. 'tis over eenen, heer, siet voor u wat gij doet, en stap niet reukeloos uw eijgen doot te moet. Don 'k vertrou, aan dese kant sal ik de kamer vinden; is't desen niet? Men Ja heer, wat durfje onderwinden. hebt gij de sleutel al? Don dees salse open doen. 't slot moet versprongen sijn. Men 1510[regelnummer] maar kenje 't niet vermoén? het waarschout ons, en seijt gaat wech, se sullen 't hooren. Don het schijnt of ik mijn breijn en kennis heb verlooren, in plaats van op te doen sluijt ik de selfde, maar nu isse open, Goon! [-± ......] ↑<sterkt>↑ mij in dit gevaar. Mendosa hou de wacht, jk sal na binnen stappen, op dat hier niemant ons komt onversiens betrappen. Don bin. Men jk ben de rechte man om wacht te houden, baas, je bent geheel verdoolt, of hallef bakken dwaas; ik beef al ree van angst, want in dees duijsternisse 1520[regelnummer] te blijven, o wat haast, dat salje lijkwel missen, want komt de ronde hier, die slaanme lichtlijk dood, en geven mij tot graf een stinkaas van een sloot; neen, 'tis de beste wijs' het haasepat te kiesen, als hier soo reukeloos het leven te verliesen; 'tis beter, dat men seijt Mendosa is't ontvlucht, als dat hij is vermoort, O neen! ik heb geen lucht op 't magere banket dat d'oorloch voor komt dienen, Ga naar margenoot+maar wat een vette weij, of keuken komt verlienen, dat is mijn hert en sin; ik ben altoos geweest 1530[regelnummer] een vijant van de twist, en heb se [-± .....] ↑<altijt>↑ gevreest, maar de goetherticheijt sal noijt uijt mijn verhuijsen, want als ik saterdags, mijn hemt begin te pluijsen (van het gewormte, 'twelk hier onder ons' monsieurs van groote naam, is, die niet hebben in de beurs) wil jk 't gevogelt, dat sich daar onthout, niet dooden, maar schuds'al een voor een, gelijk als ongenoode.
[pagina 67]
maar holla, wat gerucht hoor jk daar binnen. Arn Ach! helaas! Don O schelm! dees uir, verkondicht u dien dach, en stont van uwe doot. Arn holla! komt voort dienaren, 1540[regelnummer] Clarin, octaaf, tristan, kom wilt uw heer bewaren. Arnestus Don Jan uijt . Arnestus in de hant gewont wien sijt gij, man of schauw? seg op, wat komt ge doen? Don ik heb u dood bestemt, gij sult voor 't schelmstuk bloen. mendosa, sluijt de deur, soo kan hier niemant komen. Arn wien sijt gij. Don die u 't bloet uijt d'Ad'ren sal doen stroomen, uw vijant onbekent. hij ontmaskert hem. Arn O hemel! wat jk sie, Don Jan. Don die ben ik niet. Men waar pokken, of jk vlie. Arn indien ik u in jets misdaan heb, seg lafharte, waarom en dorstge mij niet voor den degen tarten; Don bemerkt dat jk niet vecht, maar dat jk kom voldoen 1550[regelnummer] mijn eersuchtige wraak; dit sultge nu vermoen, dat een die straft, niet volgt den wil van den Misdader. Arn hier blijkt het, datge sijt niet min als een verrader, en dat gij voor mijn kling, kleenmoed'ge waart bevreest, indien gij u dus wreekt. Don dat ben ik noijt geweest, mendose lang hem d'uw, op dat hij sich verdeedich. Men wat bruijt hem liever doot, den honsvot is mineedich. Don daar is den hertoch, Goon! Ga naar margenoot+hertoch, teodoor, Clarin, octavio, Ricardo Astolfo, lijfwachten, met toortsen. wie stelt mijn hof in roer, in 'tnaarste van de nacht? [-± ..................] ↑<van wie \|- -\| is dit>↑ rumoer? \| teo sla doot die schelmen. her hoe? wat sie ik voor mijn oogen, 1560[regelnummer] wie heeft u dus gewont, en al te schelms bedrogen? Arn god dank, 'ten heeft geen noot, dan 't leven liep gevaar.
[pagina 68]
Don Ja schelmen, kom vrij aan, ik sal u allegaar doen storten voor mijn dagg' soo gij mij durft bestooken. her wat hoor ik, 'tis Don Jan, hoe komt hij ingebrooken? Arn 'k en weet mijn heer, ik bid hem eerst eens ondersoekt wat oirsaak dat hij had, waar door hij soo vervloekt [-± ..........] ↑<mij aan>↑, mijn legerstee soo schelms quam overvallen. \| Don 'twas mijn eersucht'ge wraak, ik toon hier voor u allen dat jk mijn eer bemin. Arn wat eer. Don soo luijstert dan. her neemt hem gevangen voort. Don 1570[regelnummer] toon dat gij sijt een man mendosa. Men wel mijn heer, ik sal de vrees verJagen, en sien eens, of ik ook mijn naam vergeefs sal dragen. sla doot, de bruij, sla doot. her onwil'ge, 'k-/-sweer gij sult noijt wissen uijt mijn hert uw grof begangen schult. Camilla, Celia, Lionide. heer broeder. Celi neve. Cam hoe, wats dit? her het aldergrootste verdriet, dat jk oijt leed, Don Jan een van de snootste verraders, heeft soo schelms, uw bruijdegom gewont. Cam wat segt[-± .....] ↑<ge>↑ waarom ↑<doch>↑, ontdekt me toch de gront. \| her 'k heb hem mijn rijk verboon en boven ban, en boeten 1580[regelnummer] komt hij weer in mijn hof, en treet hier met de voeten mijn vorstelijk ontsach. Cam helaas! wie had'tgedacht; onbreek[-baare]↑<keelijke>↑ liefd'[-e] nu salmen uwe kracht (in dees gelegentheijt,) met hert en Ziel vertoonen; het alder wreetst gediert, waar het sou moogen woonen, Ga naar margenoot+beschut, en herbergt wel sijn Jongen, mits de liefd de selve 'tingewant door-/-wortelt, en doorgriefd; waar toe dan lang getoeft? [-laat] ↑<laat>↑ ik ↑<[-± ...]>↑ hem [-gaan] ↑<nu>↑ beschutten, \| die niet ben sonder hem, die mij kan onderstutten:
[pagina 69]
mijn Ziel, maak onderscheijt, sijn leven, is het mijn, 1590[regelnummer] sterft hij, die selve stont sal 't ook mijn sterflot sijn. geen maagschap is soo groot, of liefd moet overwegen waar 't minnen 't suijver is, komt voort, geeft mij uw degen op dat jk hem vermoord. Don hoe? kantge tegens mij? Cam alsoo mijn lief, 'k wil dat u lot mee 't mijne Zij. her [-± ..........................] ↑<'tsa, vlieg den booswicht in.>↑ Cam sacht broeder, slaat uw handen aan't bloet van Carel niet, gij sult mij eerst aanranden, eer gij hem jets misdoet, en dees barmhart'ge borst doorsteeken, dat mijn bloet [-± .............] ↑<d'aarbodem>↑ eerst bemorst. \| her wat Carel is 'er nu 'kgeloof uw sinnen doolen. Cam 1600[regelnummer] 'tis waar, mijn sinnen sijn aan't doolen, door verhoole en kuijsche liefd [-e Ach!] ↑<mijn heer>↑ Don Carel is mijn man. \| her gewisselijk gij dwaalt, hoe? desen is Don Jan, [-± ..]gij gaat hem [-± ...] met de naam van Carel sotlijk noemen, \| Ja ↑<selfs>↑ uw[-± ..] bruijdegom. Cam jk wil het niet verbloemen, mijn heer, 'tis waar. her O ramp! Don soo 'k jets bij u vermach of waardich ben, O vorst! aanhoort mij met verdrach. jk heb mijn naam Alleen verandert, om 't herstellen mijn eer, en ook de eer mijns susters jsabelle, de welke den marquies, soo schandelijk, wel eer 1610[regelnummer] bedroogen heeft, in schijn van ondertrou, dat meer is groote vrost, heeft hij haar egter noch ver[-loren]↑<stooten,>↑ en is haar schelms ontvlucht, wij van de beste looten van spangjen, vonden daar ons achtbaarheijt geschent, jk met een euv'len moet, op hoope om eens het ent te krijgen, heb ik voorts mijn vaderlant begeven om hem daar door noch eens te komen aan het leven, bemerkt mijn heer, of ik geen reen heb hem te doon; en of uw hoogheijt hem verbergen wou, het loon Ga naar margenoot+ontwast hij 'tgeen'er tijt, gewis, ik sal hem soeken, 1620[regelnummer] alwaar 't in d'afgront, of in d'aldernaarste hoeken
[pagina 70]
des werelts, tot mijn eer is door sijn bloet voldaan, en 'tgeen ik heb geseijt, dat sal ik houden staan met goet, en bloet. her O goon! wat laat gij niet geschieden. Arn mijn hert besterft van schaamt, Ach heemel! kon ik vlieden na spangjen. her hoe? wat spreekt gij binnen's monts? Arn 'k beken, dat jk na recht, en reén Don Carels broeder ben, mijn waarde broeder, Ach! ik bid wilt mij verschoonen; dat gij mijn herte saagt, of kon ik u vertoonen mijn herts genegentheijt, het welk hier binnen is, 1630[regelnummer] uw wraaklust waar gepaijt; jk sweer bij mijn gewiss', dat jk reets was gesint met u de reijs 't aanvaarden na spangien, eer de son met sijn geswinde paarden der bergen kruijnen [-± ...] ↑<sou>↑ omhelsen, om mijn plicht met u te gaan, voldoen, dan 'k heb noch niet verricht, alsoo [-± .....] ↑<'tmij>↑ aan de tijt tot nu toe heeft ontbrooken; Ach! broeder, laat uw haat op mij niet langer rooken, schoon ik de suijverheijt uws susters, heb onteert, en uw grootAchtbaarheijt vernieticht, en verneert, jk sal met dankbaarheijt die'tsaamen weer op rechten, 1640[regelnummer] en onse maachschap, door de houw'lijkx banden vlechten. Don gij noemt mij broeder, maer betoonde noijt het hert eens broeders mits gij van mijn suster vluchtend' wer[-t]↑<d'>↑. Arn [-± ...............] ↑<dat ik mij toen>↑ ter sluijk uijt spangjen [-most] ↑<ging>↑ begeven, \| was nimmer met mijn wil, 'kwas in gevaar van 't leven; dus bid ik, neem gedult, 'tis meer als aerdsch besluijt; uw suster, is de mijn, Camilla is uw bruijt. in dien 't sijn hoogheijt lust, hij kan [-± ...best...] ↑<het aldus>↑ voegen. \| her dit Aarselen, doet mij op 't alderhoogst' misnoegen, 'k begeer dat gij Camil sult trouwen tot een vrouw. Arn 1650[regelnummer] 'twaar buijten Alle reén, dat jk beminnen sou, een, die ik seeker [-wist dat] ↑<weet dien>↑ Carel [-± ....be] ↑<altoos>↑ minde. \| her wat seekerheijt, wat blijk, hebt gij, of kuntge vinde? want of mijn suster haar liet sulk een woort ontgaan, Ga naar margenoot+is niet als schijn geweest, sij heeft dat slegs gedaan
[pagina 71]
om dat se't leven van Don Carel socht te bergen; wat doet ge meerder, dan mijn goet gedult maar tergen. Cam mijn heer, ↑<'k>↑hebt hem geseijt her hebt gij mij niet beleen, dat Carel, Celia beminde? Cam Ja, met reén, 'heb sulx gedaan om mij van u te sien ontslagen. Celia 1660[regelnummer] [-.Mijn heer, wat herkules sal 't pak der liefde schragen? hoe veel te min een vrou? liefd heeft ons al geteelt: dien schepper, weet wat hij aan sijne schepsels deelt: om ons te vangen, bruijkt hij duijsent wonderheeden. Don Carels ommegang en brave stal van leeden, die hadden in mijn Ziel alsulk een bres gemaakt, dat hij, eer ik het wist daar binnen is geraakt, of moeijten deed, daar van den sleutel te verwerven; dan doch, u quelling heeft dien hertstocht weer doen sterven. dies offer ik van nu mijn vrijheijt aan mijn heer..] Don 1670[regelnummer] wat Celia, en mij belangt, O vorst! ik sweer, dat jk haar nimmer heb met Minnelijke oogen aanschout, of aangelonkt, gij hebt u self bedroogen door quaat ÷vermoeden, ↑<gevoelen>↑÷, dat ik de voorleden nacht ben bij uw nicht geweest, ik heb het noijt gedacht, mijn heer; maar 'twas Mevrou Camilla, die mij Jonde dees eer, toen ik alleen ter kamer wiert bevonden. Men het gene seeker is; soo ik getuijgen mach mijn heer, van 't geen ik weet, of [-± ....] ↑<self>↑ met oogen sach, \| is, dat vrou Celia, Alleen in dees vrijagie 1680[regelnummer] de naam maar heeft gehat, (of altoos de quellagje,) maar geen renten. her Ach! nu is mijn wanhoop uijt, ik wederstreef niet meer, is't hemel u besluijt. Don dus bid ik u mijn heer, alsoo ik met den degen u 't leven eenmaal heb bevrijt, toen gij verlegen in schenders handen waart, vergeef mijn stout bestaan. her sta op, gij hebt gena, Al wat 'er is misdaan wert uijt mijn hert gewist, g'en hoeft in 't minst te vresen, nu 'k weet, dat Celia de Minnares sal wesen die dese Ziel besit; en nu ik ben bewust 1690[regelnummer] at ellijkx vrintschap hier malkand'ren streelt, en kust. ontfang [-± ......]↑<elk>↑and'ren dan voor b[.+]<r>oeders, en laat <vaaren> \| dien [-lang] ↑<in>↑ gekropten haat, die in uw breijn dorst wááren; 'k ontfang u ook te saam tot broederen van mijn.
[pagina 72]
Men 'k wou ook wel broeder, soo van broeders [-± .......] ↑<wegen>↑ sijn. \| Don mijn broeder, is 'er iets onredelijkx bedreeven, laat ons't aan wedersijds vergeten, en vergeven. Arn Ach! ↑<waarde>↑ jsabel! verkrop doch uwen haat, mijn hert is al bij u schoon hier het lichaam staat; jk heb met recht verdient de gramschap vande gooden. Ga naar margenoot+ Don 1700[regelnummer] heer broeder, sijt te vreen, wij sullen voort een boode heen senden met een brief, die melden sal de saak, op dat men haar de vreuchd' ten vol deelachtich maak. Arn mijn broeder, die vol-/-vo[o+]<e>r het huwlijk met mijn suster. mijn uijtverkooren sus, wij sullen veel geruster besitten onse wensch. Cam 'k bid, broeder mij verschoont. her alsoo, de liefde hier haar kracht in volheijt toont, om u in 'theijlich Choor, gelieven, 'tsaam te leijen, ←<,,> ( g'lijk, wat den hemel voegt geen mensch vermach te scheijen, \| soo geeft aan Carel dan mijn suster uwe hant; 1710[regelnummer] en ik aan Celia, soo is ons trou verpant. Don 'k wensch sijn genade, dat hij leve Nestors Jaaren. Ar den hemel, wil mijn heer voor tegenspoet bewaren. teo dat eeuwichlijk sijn rijk in vrede mach bestaan. Cla dat sijn ontsichbre naam mach door de wolken gaan. octa dat sijne liefde moet al and'ren o[t+]<v>ertreffen. Rijc dat wensch ik van de, Goon! Asto dat nijt, noch spijt, sich heffe, of beur het hooft, 'tgeen op den staat uws rijkx oijt smaald. Men Je lijkt wel schilders, want elk een hier 't leven maald. maar segme eens mevrou wie ik de hant sal langen. Cam 1720[regelnummer] wel gij sult Lionid tot egte vrou ontfangen. Men kom hier mijn bakkessie, Je bent mijn Ziels vermaak. Arn nu is ons plicht voldaan. Don door mijn Eersucht'ge wraak. uijt [slotornament]	margenoot+ (fol. 22v:) margenoot+ (fol. 23r:) margenoot+ (fol. 23v:) margenoot+ (fol. 24r:) margenoot+ (fol. 24v:) margenoot+ (fol. 25r:) margenoot+ (fol. 25v:) margenoot+ (fol. 26r:) margenoot+ (fol. 26v:) margenoot+ (fol. 27r:) margenoot+ (fol. 27v:) margenoot+ (fol. 28r:) margenoot+ (fol. 28v:)

'tvijfde Bedrijf.

Eerste uijtkomst.

Ga naar margenoot+Laaste uijtkomst van het spel.