Borgerliicke Huyshouding
(1628)–Lucas Zasy–
Auteursrechtvrij
[Folio C1v]
| |
Vader.
Ia Soon, ick heb soo veel te vraghen en te segghen:
Maer ick en salt niet all’ naer noot, kunnen uytlegghen.
Doch dit ten princepael. Hebt ghy oock, dat ghy weet
V tijt ten meesten nut en oorbar wel besteedt?
Dewijl ghy hebt van hier verkeert in vreemde landen,
Sijnde gelijck als los uyt mijn uws Vaders banden.
Zone.
Hier op en heb ick doch een woort t’antwoorden niet
Voor dat ghy de waerheyt selfs inder daet en siet
Want eyghen lof die stinckt, heb ick hooren verhalen
Dick in mijns Moeders, en inde Latijnsche talen.
En ’tis de beste waer, die daer haer selven prijst:
Ia, daer het werck oock selfs zijns Meesters kunst aenwijst
Maer, dat mocht langhe sijn. Ick sal u hier verthoonen
Der Professoren hant, dien zy tot mijn verschoonen
Rechtveerdelijck hebben, niet doorgheschenck, vereert,
Zijnde volcomen een Iurist ghepromoveert.
Wat mijn Comportement aengaet, sult ghy in desen
Naer waerheyt, so ick meijn, mede wel kunnen lesen.
Vader.
Ick heb veel sorgen, Soon, en kosten uytghestaen,
Selfs van die uyr dat ghy ter school eerst zijt ghegaen.
Ghedronghen door veel spijts van Clappers en clappeijen
Die door onwetenheyts teughel meynden te leyen
My buyten dit mijn spoor, op dat ick minder kreegh
De Victory vant wit, daer ick krachtigh naer steegh.
D’een seyd’, Ick soud’ u dit: d’ander, dat hantwerck leeren
Op dat ghy winnen mocht in plaets van ghelt verteeren:
En dat ghy na mijn doot veel goederen met rust,
Besitten mocht na wensch’ en uwes herten lust.
Sone.
Tis al van outs geweest: dat, die gheen konsten wisten,
Den wijsen achten als of mens’ aen de want pisten.
Wat isser beter goet, en sekerder dan dit
Twelckmen gantsch buyten sorgh in sekerheyt besit?
Dits Vader soo een goet, dat ghy my niet kont geven
Twelck costelicker is, of grooter in dit leven
Want de geleertheyt doet, als Cicero verclaert,
Dat wy over al zijn teghenwoordigh, al waert
Dat wy oock mijlen veel absent waren woonachtigh.
Doot zijnde, is men ons’ als levendigh ghedachtich.
| |
[Folio C2r]
| |
Dees´ kan ons werden noyt door ghewelt ofte list
Ontrocken, schoon yemant duysent pracktijcken wist.
Gheen des Zees golven stuer, hoe hoogh en diep sy jaghen
Yemant dit vaste goet wy oyt ontnemen saghen.
Hoe fel den Brant schiet op het al verterent vuyr
Theeft noyt yemant dit goet ontnomen t’ een’gher uyr.
Schoon hoe veranderlick dat selfs zijn alle tijden,
Dit goet allen blijft vast, kan geen verand’ringh lijden.
Dit goet den mensch soo vast in sijnen boesem leyt
Dat het wel door de doot, maer niet eer van hem scheyt.
Dit is een Teer-ghelt vast, twelck u niet kan beswaren,
Schoon dat ghyt mijlen veel met u droeght duysent Iaren:
Tis als Erasmus seyt, den Rijcken een cieraet:
Een peerle in een Ringh die schoon en heerlick staet.
Het is soodanigh goet, ’twelck waerlick goet mach heten:
Want het in teghenspoet de droefheyt doet vergheten.
Bias sagh, dat sijn stadt deur ’tvyer werde verteert,
Vluchtende, riep hy, dat hyt ontquam onverseert:
En schoon dat hy was naeckt als van Moeder ghebooren,
Seyt hy: ’k en hebbe niet, ja niet heb ick verlooren:
Want hy dit vaste goet onverseert by hem droegh:
Soo dat hy op gheen goet anders een mijt acht sloegh.
Als Stilpo was vervolght, verjaeght van sijn vyanden
Wt al sijn goet en haef veer was in vreemde landen:
Van zijn kindren ontbloot, oock selfs van zijn huysvrouw
Over al dit verlies draeght hy soo weynich rouw,
Dat hy Demetrio blyhertigh gingh verhalen,
Dat hy doch niets was quijt, maer dat hyt al te malen
Behouden hadt: en sagh alleen maer op dit goet,
Waer voor ick God en u mijn Vader dancken moet.
Vader.
Ick ben ghekomen zoon, nu tot dees oude daghen
En noyt mijn Ooghen ick dus verr’ hebbe gheslaghen.
Maer ghy hebt wijsheyt voor. Wel dien die God gheleyt
In een voornemen goet tot zijns naems eerlicheyt
Zone.
Wat is dan Vader, ’twit waer op ghy eerstmael ooghden
Met my: en soo met lust steden met vreughden pooghden?
Hadt ghy yet anders voor? was het wat anders dat
De hoop in mijn persoon u herte steedts besat
| |
[Folio C2v]
| |
Vader.
Niet anders, dan dat ghy tot eeren mocht gheraken
’sLants voordeel vord’ren, en der Borg’ren goede seacken.
En soo ick van dees’ hoop in u versteken bleef
Voor al u wijsheyt ick niet eene mijt en gheef.
Sone.
Neen Vader: weest gherust. Schoon dat ick moste derven
Oock aller menschen gunst: Ia duysent dooden sterven
Sal ick bevordren dat ’s Lants voordeel wert betracht,
Ende der Armen recht, hoe kleyn men die oock acht.
Vader.
Soo laet u dan mijn Soon, door gaven niet bekooren,
Daer in veel menschen doch trouw’loos’lick in versmooren.
Niemants Tafel geniet, waer door ghy dan verkoopt
V vryheyt: en tot quaet te doen dickwils verknoopt.
Neemt gheen gheschencken aen, waer door ghy de quaed’ saken
Der quaden recht, soeckt, en der goen recht quaet te maken.
Dat des Pluymstrijckers stem u niet int herte sinckt,
Die u verstrickt, wanneer hy op sijn oorbaer dinckt.
En wat dies meerder is, wilt van den ouden leren:
Wat dier de mensche is leertmen uyt converseren.
Sone.
Soo ick voor dees’ altijt, Vader dijn stem ghehoort,
En noyt heb in cleynacht ghenomen eenigh woort,
Soo sal ick oock dees’ leer ghetrouwelicken vaten:
En wat meer wert vereyscht, my onderwijsen laten.
Vader.
Wel gaen wy dan: misschien u broer is g’comen nu
Dien ick verwachten oock immer soo haest als u.
|
|