Borgerliicke Huyshouding

Tweede Handelingh. Vierde wtkomst.

Vader des Huysghesins.

O Godt der Goden all’ eeuwigh Licht, Heer Almachtigh,
Ghy die ja met een wenck beweeght de Berghen crachtich:
De Zee oppruysschen doet: die oock na dijnen wil
Haer pruysschen laet terstont, vlack sijnde ende stil.

[fol.  C1r]

 

Hoe dickwils hebt ghy my, doch vaderlijck, gheslaghen,

 

Eer ick ghekomen ben tot dese oude daghen!

 

Doch weder opghericht mijn hert, siel, en ghemoet

 

Twelck door de cracht dijns toorns lagh als onder de voet.

 

Wilt my doch wijders, door dijn Barmherticheyt ionnen,

 

Dat werck ’twelck ghy in my soo trouw lijck hebt begonnen,

 

Ende tot noch toe op ghehouden en betracht,

 

Tot uwer eer ten eynd’ volcoom’lick werdt volbracht.

 

’Tis waer, ick hebb’ verdient dickwils van u verstooten

 

Te sijn: wilt my daerom doch nimmermeer ontblooten

 

Van dijn ghenaed’ en gheest, die my mach zijn een licht

 

Daer naer ick mijnen voet recht set, en kind’ren sticht.

 

Wanneer ick was in noot, verdriet, ancxt en beswaren,

 

En ick met een gemoet verslaghen, gingh verklaren

 

V al mijn swaricheyt, en mijns herten secreet

 

(Niet dat ghy die O Heer niet van te vooren weet

 

Maer als een Dienaer slecht, ende der sonden slave

 

My voor uw’ Majesteyt totter aerden begave)

 

Vergaeft ghy niet aleen mijn sonden int gemeen,

 

Maer recht weder om op selfs mijne trage leen.

 

Wanneer ick ben gehoort, en verhoort in mijn klaghen

 

En niet was danckbaer recht, hebt ghy my niet gheslaghen

 

Naer mijn verdiensten, Heer: maer hebt voorby ghesien

 

De swackheyt mijnes vleeschs. O Heer laet het gheschien

 

Alles tot dyner eer, tot Salicheyt en vrede

 

Van my, die ben u Knecht: en van mijn Kind’ren mede:

 

Op dat mijns levens eynt ’tbegin der eeuw’gher vreught

 

Sy: en mijn kind’ren oock voortgaen van deught tot deught.