|
| |
| |
| |
Elegie.
Ouer de doot vanden wijsen wel-gheleerden Godt-vruchtighen seer Lof-baren, ende edelen Heere myn heer Hendrick van Etten.
Ridder, ende acht-mael Borghe-meester der vermaerde stadt van Antwerpen.
Hooft-man vanden Olijf-tack.
WRee Dochter vande sond', blint oogheloos gheremt,
Wanschapen bleecke doot, vervaerlijck monster vremt,
Moest: uwen schicht vol nijt oock brenghen om het leuen?
Die t' Borghe-meester-ampt, hier acht-mael vvas ghegeuen?
| |
| |
Die vveert te heerschen vvas een Roomsche Republijck:
Oft Griecxsche Monarchy, met vvetten Politijck.
Die vvas den lof, den roem, van sijn door-lucht gheslachte,
Die d'eel Poësis const schier haren Phoebus achte.
Die vveer verheuen heeft het teecken vanden vred',
Daer hy d'Castalides, tot const vervveckte med'.
Moest desen helt door u soo vvorden vvegh genomen?
Moest sijn fataelsche uer soo onvervvacht'lijck comen?
Treurt Palladis geslacht, en ghy Poëten vveent,
Bevveeght met clachten droef t'hooghmoedich volck versteent
Dat sy haer pompery, in droeuen rouvv verkeeren,
En soo aen desen Helt allenskens steruen leeren.
Antwerpsche Borgers sucht, u pronck-cieraet leght af,
Ghy Maeghdekens draeght rouvv, comt en bestroyt sijn graf
Met Olijf-tackens groen, Goublomkens, Violieren,
| |
| |
En wilt sijn baer-cleet oock met Lauvver-cransen cieren
Ghy Heliconides, ghy Musen, en verbreyt
Den lof van desen Helt, naer sijn eer-weerdicheyt.
Door u clacht-redens droef, bevveeght de herde steenen
Dat sy sijn droeue doot, bedruckt met ons bevveenen.
Wat segh ick sijne doot? hy leeft, voorwaer hy leeft,
Niet in Elises velt, maer daer hy eeuvvich heeft
D'oneyndelijcke vreucht, want hy is maer ontbonden
Van dit aerdsch lichaem broosch, gheneycht tot alle sonden.
Wat baet dan u ghevvelt? al is u cracht soo groot
Dat hier al buyght voor u ô grouvvsaem vvreede doot!
Sijn seer hoogh weerde deucht, sijn oeff'ningh gans godtvruchtich
Sijn Ridderlijcke daet, en sijnen naem door-luchtich
Die dry-mael heeft alree omsweeft, het aerde is rijck,
Heeft Fama t'uvven spijt ghemaeckt ontsterffelijck,
| |
| |
Die sy door haer trompet allom soo sal dond'ren,
Dat haer d' Antypodes daer sullen af vervvond'ren.
En sijn ghelucksaem siel, d'vvelck t'meest noch is van al,
Hebt ghy doen varen op, vvt dit droef tranich-dal
Met veel verdinsten schoon, en deuchden ouervloedich:
Tot t'nieuvv Ierusalem, tot haren schepper spoedich,
Daer sy ontfanghen heeft de Glorieuse croon
Der glorien, die voor hem bereyt vvas inden troon
Der onbederflijchheyt, daer hondert-duysent jaren
Nauvv', schijnen eenen dach, daer den Prins der heir-scharen
Heeft sijne Heer-lijckheyt, diet al vervult met vreucht
En blijschap sonder eynt, tot loon van sijne deucht.
FINIS.
| |
Seneca.
Moriendum est. quando? quid tua? Mors nature lex est, mors tributũ officiumq́; Mortalium, malorumque omniũ remedium est. Optarit illā quisquis timet. Dum differtur vita transcurrit. Omnia alie na, tempus tantum nostrum est.
|
|
Auteursrechtvrij