Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 299]

Liedeken.
Abdias bidt den Heer, inde drij-Iaersche drooght
Eer hy Heliam sach neer dalen vande hooght.

Op de wijse: Apollos stralen, oft: De Fransche corrante.

LOf prijs en eere,, sy u ô Heere⁺

Iehoua, Sabaoth,
Almachtich, eeuvvich Godt,
Die vvaert, sijt, en sijn sult

Gheeft ons ghedult,

De groote faem,, van uvven naem,
Hemel, en aerd' vervult.

+ Ghesongen in't Spel van Achab gespelt inde Tapesiers - pandt binnē Antwerpen vande Gulde vandē Olijf-tack.

[p. 300]

 

Ghy sijt ghenadich,, groot, maer vveldadich,

 

Barmhertich, ende goet,

 

Des ick u louen moet,

 

Ons sterckt, ons borght, ons bloot

 

Toe-vlucht ter noot

 

Maer d'ouertre'en,, sond', en booshe'en,

 

Weckt u tot gramschap groot.

 

 

 

Al seynt ghy plaghen,, die ons versaghen,

 

Veel meer ghy ons bemint

 

Dan een moeder haer kint,

 

Ghy slaet, maer saluet soet

 

Weer metter spoet,

 

Als elck sijn sond',, met hert, en mond',

 

Belijt, en boete doet.

[p. 301]

 

Laet niet verloren,, u vvt vercoren,

 

Die ghy soo vvonder-baer

 

Verlost hebt, al-te-gaer,

 

Vant vvreet Pharonis jock

 

Als Moyses trock

 

Droogh door s'zees strand',, om offerand',

 

Te doen u in't ghesmock.

 

 

 

Seynt uvven seghen,, den dauvv, en reghen,

 

Eer dat gheheel ons lant

 

Verdorret, en verbrant:

 

Berght Heer! niet langher dijn

 

Vergramt aenschijn,

 

Behout de quaed',, door u ghenaed',

 

Om die rechtveerdich sijn.

FINIS.