Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 111]

Liedeken.
Een minnaer prijst zijn lief, om haer hier door te trecken,
Op't lest door crachten droef, soeckt weer-liefd' te verwecken.

Op de wijse: Al hebben de Princen haren vvensch.

,,GHeen volmaeckter vreucht natuer hier baert
,,Dan als lief, met lief, in liefde paert,
,,Als sy siel,, hert, vvil, en sin
,,T'saem ver-eenicht, door de min.

[p. 112]

 

Och oft my gebeurde soo veel eer

 

Gheen geluck, oft vreucht, en vvenscht, ick meer,

 

Dat mijn liefd', aen lief bethoont,

 

Eens met vveer-liefd' vverdt beloont.

 

 

 

K'heb door-reyst soo menich Coninck-rijck,

 

Maer gheuonden noeyt noch haers ghelijck,

 

In beleeftheyt, eerbaer vreucht.

 

Schoont, vvelsprekentheyt, en deucht.

 

 

 

Alle aerdsche-vreucht, en melody,

 

Soete snaren, sanck, en dansery,

 

Voor m'al cleyn verblijden is,

 

Als ick daer dees maghet mis.

[p. 113]

 

T'is om u, om u ist schoone maeght,

 

Dat u slaef, en dienaer sucht, en claeght,

 

Die thien-duysent dooden sterft

 

Als hy maer u by-sijn derft.

 

 

 

Comt Princersse, comt, comt siet vvie nu

 

Als den Salemander brandt om u,

 

Laet sijn droef, en bitter smert,

 

Doch bevveghen eens u hert.

FINIS.