Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 104]

Liedeken.
Een minnaer om weer-liefd' te wecken,
Ginck droef zijn lief, dus t'hert ontdecken.

Op de wijse: Van d'Aduocaten.

⁺ HOe soet, en bitter is het minnen?
Eer dat de herten, en de sinnen,
Door trouvv ghebonden sijn
Wat droefheyt, druck, en pijn
Lijt hy die als ick brand' van binnen
En dat sijn Nymph ghenucht
Schept in claghen, en ghesucht.

+ Patientia amatoria.
Vis voto potiaris emans: patiaris, aportet,
Si vis in dulci viuere pace, pati.

[p. 105]

 

Waert noch te doen met t'lijf te vvaghen,

 

Gheen vreetheyt die my soud' versaghen:

 

Als Perseus die tot loon

 

Creegh Andromeda schoon,

 

Als hy t'zee-monster had verslaghen,

 

Oft soo Iason, Medë,

 

En Paris Helena me.

 

 

 

Niet dat ick u lief meyn t'ontschaken,

 

Maer t'is alleen om u te maken

 

Door Echten bant, en trouvv,

 

Mijn langh gevvenschte vrouvv

 

Om t'saem in suer, en soet te vvaken,

 

Want ick u meer bemin

 

Dan Thalassus sijn vrindin.

[p. 106]

 

Laet in mijn hert, u hert bevvaren,

 

In u ghevlochten blonte haren

 

Mijn siel ghebonden leyt,

 

Die u bermherticheyt

 

Vervvacht, om te sijn vvt t'besvvaren,

 

Want ghy al schijnet vremt

 

Haer de vrijheyt gansch benemt.

 

 

 

Cond' ick u maer mijn hert eens tooghen

 

T'soud' u bevveghen tot medooghen,

 

Al en saeghdy maer

 

Hoe de stralen claer

 

Van u schoon Goddelijcke ooghen,

 

Dat hebben onghesont,

 

Als met Pijlen ganschs door-vvont.

[p. 107]

 

Wilt dan Princers soo vvreet niet vvesen

 

Daer uvven dienaer trouvv' ghepresen

 

Alle eer u biet,

 

En ghy en acht hem niet

 

Wilt doch sijn smerte eens ghenesen

 

Eer hy droeuich sterft

 

Om dat hy u jonste derft.

FINIS.