Triumphus Cupidinis. Encomium matrimonii. Nederlantsche poëmata

[p. 34]

Liedeken
Een minnaer prijsende zijn lief,
VVenscht haer op't lest tot zijn gherief.

Op de wijse: Hoe vol soetheyt.

OCh wat lijden

Baert de min// in het hert/
Van den trouwen minnaer goedertier
Cleyn verblijden
Isser in//want de smert/

[p. 35]

 

Die hem levende doet sterven schier

 

Maeckt dat hem alle vreucht doet wee/

 

Sijn leven// is even

 

Als een onruste zee.

 

 

 

Onghestadich

 

Dertel wicht// moest ick me

 

Onder-worpen sijn u crachten groot?

 

Moest moordadich

 

Vwen schicht// vol on-vre

 

My heylaes! doorwonden totter door?

 

Door t'sien van een volmaeckte maeght/

 

Wiens wesen// ghepresen

 

All' eerbaer jeucht behaeght.

 

 

 

Och hoe pure

 

Is gheacht// en vermaert/

 

Dees die boven Themus spant de croon/

 

T'schijnt Nature

 

Al haer cracht//heeft ghebaert/

[p. 36]

 

In het maken van dees maghet schoon/

 

Wiens soet aen-lockend' ooghskens bly

 

Seer deuchdich// en vreuchdich

 

Heylaes! door-wonden my.

 

 

 

T'schijnt Diana

 

⁺ Die men siet//wel gheraeckt

 

Niet een lidt-maet is aen haer mistelt/

 

Ja Rosana

 

En was niet//soo vol maeckt/

 

Die Apelles self heeft af-ghebelt

 

Aen haer is niet berispelijck/

 

Haer fame// lof-same

 

Vervult het aerde-rijck.

 

 

 

Waer het Oordeel

 

Van Paris // nu ter tijt/

 

Onghetwijffelt hy gaef haer den prijs/

 

Sonder voordeel

 

Want daer is // breet of wijt/

+ Iuditium Paridis.
Cum Paris electus Diuis tribus arbiter esset,
Nec praeferret vtram sciret vtrique magis:
Maiestas tamen veneri Iunonia cesset.
Palladis & virtus, omnia visit amor.

[p. 37]

 

Gheen soo hups / soo schoon / soo goet / soo wijs/

 

Als dese Phoenicx van ons eeuw

 

Wiens leden // besneden

 

Veel witter sijn als sneeuw.

 

 

 

Hoe gheluckich

 

Soud' ick sijn// mocht ick maer

 

Eens aen-raecken haer cleyn borstgens ront/

 

Mijn seer druckich

 

Bleeck aenschijn// soud' voorwaer

 

Haest verheughen/ mocht maer mijnen mont

 

Van haere lipkens t'root robijn

 

Eens voelen// t'soud' coelen

 

Al mijnen brant/ en pijn.

FINIS.