Cap. 39.
¶ And(er) meest(er)s.+
Sulke meesters bezalven dbeen met poplione al omtrent of met unguentum fuscum. welc datmen wille. Ende netten haer scroden in warmen watere of in zoete melc. die doen wel ende hebben redene daertoe. Want water ende melc es cout ende versch bi naturen. ende ter stede daer dbeen tebroken es. daer valt dat bloet neder dat heet ende versch es bi naturen. bi datter te vele bloets in comt verkeren si in droochten bider groeter hitten vanden bloede. bi der coelheit van den melke ende vanden watere verslaet die hitte vanden bloede ende ververscht die droocheit waerbi dat bloed keert weder danen het quam. bi der perssingen vanden scroden ende van den spalken datter toe behoort alst vorseit es.