Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden
(1708)–Elisabeth van Wouwe–
AuteursrechtvrijStemme: Aimable Vainqueur.ACh Jesus waerom
Liefsten Bruydegom
Laet gy my hier suchten
Soo vol ongenuchten
Op d'aerde alleyn,
Daer ick u soet wesen
Soo weerdigh gepresen
Hier absent moet zijn,
T'is immers manier
Dat den Wel-beminden
Zijn Bruyt sal verbinden
In sijn soet bestier,
Bruydegom reyn
Maeckt mijn ziel gemeyn,
Met u ô beminden
Wilt s'aen u verbinden
Die u mint alleyn,
Ach Bruydegom goet
Laet my u toch vinden
In reyn liefde soet.
2. O Bruyt wilde gy
Zijn gemeyn met my,
Soo moet gy hier leven
Reyn sonder aencleven
En de creatuer,
Die moet gy [hier] derven
| |
[pagina 150]
| |
In all's u versterven
Om mijn liefde puer,
En den hoogen moet
En d'ydele prachten
[Die] moet gy verachten
Treden met den voet,
[En] den eygen wil
Moet zijn doodt en stil
Gy moet t'allen tijden
U sinnen besnyden
Vry sonder verschil,
De baerlust oock mede
Die moet gy af leyden
Zijn met my te vrede.
3. U driften dat's claer
Moet gy altegaer
Met ydel behaegen
Vyt u ziel verjagen
Ootmoedigh en cleyn,
Vervolght en bestreden
Weest hier in te vreden
Bruyt want 't moet soo zijn,
En u resolveert
Dat andere gepresen
En gy sult wesen
Tot den gront verneert,
Laet zijn u rust
U wens en wellust,
Vernietingh en lijden
In 't Cruys te verblijden
Op dêes aertsche kust,
En als gy dat doet
Ick sal voor u strijden
Ach mijn duyfken soet.
4. Ach Jesus voorwaer
Gy seght my seer claer
Dees lesse vol eeren
Kost ick die maer leeren
Ick waer vry van strijdt,
Wilt my [...] verstercken
Laet u liefde wercken
Die mijn ziel verblijdt,
Want mijne natuer
Heeft altijdt mishagen
In 't Cruys te dragen
Strijden valt my suer,
Het vleesch rebel
D'helsche geesten fel
| |
[pagina 151]
| |
En werelt die vleyen
Om my te verleyen,
Tot sonden seer snel,
Ach Bruydegom reyn
Wilt mijn ziel bevryen
Die hier strijt alleyn.
5. Schept moet lieve Bruyt
Maeckt een vast besluyt
Kloeck mede te wercken
Ick sal u verstercken
Tegen satans kracht,
Wilt op u selfs leten
Ick sal hem verpletten
En breken sijn macht,
Maer wilt uwen vlucht
O Bruyt t'alder stonden
In mijn dierbaer wonden
Nemen met genucht,
En rust hier puer
In de holen der muer
Treckt met d'eensaem Duyven
Uyt dêes soete druyven
Mijn liefde seer reyn,
Soo sult gy gemeyn
Mijn Bruyt uytverkoren
Eeuwigh met my zijn.
|
|