Het gheestelyck maeghden-tuyltjen toe-geeyent aen alle Godt-soekende maeghden

(1708)–Elisabeth van Wouwe– rechtenstatus



[pagina 134]
Den Mensch wort vermaent de werelt te verlaten en Godt alleen aen te kleven.
Stemme: Ick ben verwondert en verblijdt. (ofte) Ick lagh in eenen swaren slaep. ACh mensch hoe zijt gy soo verblint Dat gy mint s'werelts ydelheden Daer gy noyt troost noch rust in vint, Maer in u ziel baert groot onvrede, Mint Godt alleen betracht de deught Want in Godt is d'oprechte vreught. 2. Al s'werelts vreught en vals plaisier Dat gy op d'aerde oyt hebt genoten Is al verdwenen als een fier, Snel als een pijl voorby geschoten, Jae als een schaduwe vergaen Met sonden vint gy u belaen. 3. Waerom tracht gy naer hoogen staet Naer schoonheyt pracht oft ydel eere Die als een blom des velts vergaet, En als de mot verderft de kleeren Gelijck den wint verdrijft het stof Soo sal ick verdwynen s'werelts lof. 4. Hoe staet gy soo naer 't s'werelts goet Om dat met arbeyt te vergaren Dat gy seer haest verlaeten moet, Waneer de doodt u sonder sparen Sal togen in de aerde snel Eylaes u ziet misschien in d'hel. 5. Den wyseman heeft wel geseyt Die sijn sententie heeft gestreken Dat t'werelts vreught is ydelheyt Haer rijckdom dorens die scherp steken,
[pagina 135]
Waer door men swaren druck verbeyt En diese soeckt ter hellen leyt 6. Daerom ô ziel! weest toch soo wys Wilt u alleen op Godt betrouwen En bouwt geen huysen op het pijs Want inden gront valleen dêes bouwen Soeckt Godt alleen dint hem met vlijt Soo wint gy uwe saligheyt.