Verjaardag-album

[p. 127]

Augustus.

[p. 129]

1 augustus.

Fierheid is dikwijls een doek om een wonde plek te bedekken, om te verhinderen dat de menschen u met medelijden aanzien.

W. Heimburg.

2 augustus.

Wie kent niet het genot van omgang met een grooter geest; de geestdrift, die er ontstaat, alleen door tot een ander op te zien; het bezielend gevoel van verbeterd, opgeheven, tot nieuwe inspanning geprikkeld te worden?

Edna Lyall.

3 augustus.

Lief, eens zullen wij sterven, wij beiden, wij samen of ieder alleen,
En het graf is zoo diep en de Hemel zoo hoog en of God leeft weet geen.
En 'k heb niets dan de stem van mijn hart, die mij 't eeuwige leven belooft,
En de heilige onsterfelijke sterren, hoog boven mijn sterfelijk hoofd.

Hélène Swarth.

4 augustus.

Nu mocht ik liever hier vandaan

En slapen gaan en slapen gaan

Bij mijnen lieven Heere -

Het leven wordt toch wáár ik toef,

Naar mijn behoef wel veel te droef,

Dan dat ik 't meer begeere.

Maar wie zal keeren 't droef gemoed,

Dat schreien doet, dat schreien doet

Om eindelijk erbarmen, -

Of toch de goede Herder kwam,

En 't arme lam nu wedernam

In zijn vertrouw'lijke armen.

Fr. van Eeden.

[p. 131]

5 augustus.

Het is hard hen, die wij liefhebben, door den dood te verliezen; maar oneindig harder is het wanneer het leven hen ons ontneemt.

Elise Soer.

6 augustus.

Que ton pied sur le sol laisse une noble empreinte
Et peut-être suivant tes sentiers après toi,
Quelque esprit agité par le doute ou la crainte,
Retrouvera l'espoir, le courage et la foi.

Madame de Pressensé.

7 augustus.

O, wenn Dir Gott ein Lieb geschenkt,

Behalt' es treu im Herzen,

Und was Dich drückt und was Dich kränkt,

Mit ihm kannst Du's verschmerzen;

Es schwindet jedes Leid der Welt,

Wenn Liebe's Thräne darauf fällt, -

Drum, wenn Dir Gott ein Lieb geschenkt,

Behalt' es treu im Herzen.

Michel Berend.

8 augustus.

Genie is de kunst om zich voortdurend in te spannen.

Carlyle.

[p. 133]

9 augustus.

Gelijk een vriend zijn besten vriend bemint,
Zoo min ik u, gij raadselachtig leven,
Min u bij iederen lach dien gij kunt geven.
Ik heb u lief in jubel en in treuren,
Zelfs daar, waar gij vernieling mij bereid:
Met smart slechts laat ik me uit uw armen scheuren
Gelijk een vriend uit vriendenarmen scheidt.

Henri Lou.

10 augustus.

Is de menschelijke natuur zacht, en heilig, en veelbelovend? Ja, wanneer zij licht en lucht ontvangt en verzorging geniet, zooals het vee der hoeve en de leliën des velds. Maar wordt zij vergiftigd en verdorven en getergd, wordt zij vertreden, gevloekt, bespot, dan wordt de menschelijke natuur slecht.

Robert Blatchford.

11 augustus.

Valt gij, dat is niet-met-allen:

Weest daarover niet begaan:

Het en is geen schand' te vallen:

Het is schand niet op te staan.

C. Huygens.

12 augustus.

Iedere verbintenis is een schuld: het recht ligt in de betaling van die schuld; - nergens anders.

George Eliot.

[p. 135]

13 augustus.

Wij wand'len door de wereld als twee goden,
Ons hullend in een wolk van heerlijkheid.
Het menschenleven zien we als 't rijk der dooden,
Wij zijn alleen in 't land der zaligheid.

Maar Lief, vergeet niet: kind'ren van deze aarde,
Geen goden zijn we en weet wat ik al wist:
Dat overmoed steeds wraak der goden baarde.

Twee kind'ren zijn wij, dwalende in den mist,
Vol blij vertrouwen - 't mensch-zijn ook heeft waarde!
U zie ik alleen: al 't andre is uitgewischt.

Hélène Swarth.

14 augustus.

Die mijm'rend met de wanhoop speelt

Zal haast wanhopig worden.

Het apostolisch woord beveelt

Dat we ons de lenden gorden.

15 augustus.

Evenmin als het vuur het vuur kan blusschen, kan ook het kwaad het kwaad overwinnen. Over het kwade kan alleen het goede zegevieren.

Tolstoï.

16 augustus.

Zij, die door edele gedachten vergezeld gaan, zijn nooit alleen.

Sydney.

[p. 137]

17 augustus.

Gebruik den dag en het hart dat vroolijk het heden geniet, bezwaart zich niet om het morgen.

Vosmaer.

18 augustus.

O, hoog, hoog boven de angstvolle atmosfeer,
Waar 'k adem zwaar in lichaams slavernij,
Heft soms de geest me in 't heerlijk hemelmeer.

In licht en vrijheid zweef ik, licht en vrij,
Met de englen juich ik, voel geen banden meer...
Dan, de Aard herdenkend, ween 'k uit medelij.

Hélène Swarth.

19 augustus.

Ach, hoe boos en verbitterd kunnen sommige echtgenooten scheiden! Doch zie! werd straks die vrouw gedurende hare afwezigheid gekrenkt, hoe toornig en trouw zou de man haar verdedigen; of werd hij dienzelfden avond krank naar huis gebracht, met hoeveel teederheid zou hij opzien in de beminde oogen, met hoeveel liefde en trouw worden verpleegd! Op den bodem van ons hart brandt onverpoosd het altaarvuur voor onze geliefden voort, ondanks alles, ondanks alles.

Joh. van Woude.

20 augustus.

Dem Weibe ward am Schöpfungstag geboten, Auch dem zu lieben, der das Herz ihr brach.

Meissner.

[p. 139]

21 augustus.

Rozekopjes,

Vreugdetopjes,

Zomerknopjes,

Bloesemdropjes,

Heft omhoog uw reine kopjes.

In ons hart daalt juichend weer

Blijde zomerweelde neer.

Else van Brabant.

22 augustus.

Tracht de levenden even zóó lief te hebben als de dooden.

Carmen Sylva.

23 augustus.

............ Dieu, vois-tu,
Fit naître du travail, que l'insensé repousse,
Deux filles: la vertu, qui fait la gaieté douce,
Et la gaieté, qui rend charmante la vertu!

Victor Hugo.

24 augustus.

Zij, die een land onsterfelijk maken, hebben zelden in zijne paleizen geleefd.

Wallis.

[p. 141]

25 augustus.

Evenals de schorpioen een angel in zijn staart met zich omdraagt, evenzoo is ook aan veel genot de angel der wroeging verbonden.

Rhoda Broughton.

26 augustus.

Het is iets vreeselijks hoe langzaam de minuten voorbijgaan, wanneer men ze telt in angstige verwachting; loodzwaar schijnt elke seconde ons een eeuwigheid toe; bij elk geruisch springt men op.

W. Heimburg.

27 augustus.

Schuld, die alleen voor haar straf, niet voor zichzelf siddert, is de angel, die altijd nieuwe steken moet toebrengen; haar bewustzijn is geen bron van reinigende, ootmoedige tranen, maar van sluipend, verborgen gift.

Wallis.

28 augustus.

Niet allen kunt gij uwen dochters een fortuin schenken, maar geef haar, wat gij kunt geven, het gevoel harer persoonlijke waarde, ten einde zij zich moreele hulpbronnen kunnen scheppen, die elk oogenblik in het leven haar meesteresse van eigen bestemming maken en den weg wijzen naar eer en plicht.

Gatti de Gamond.

[p. 143]

29 augustus.

What is the bray and the tinsel of a mountebank's show to those, who watch the stars and dwell in the gracious silence of the ever-lasting hills?

Ouïda.

30 augustus.

Sich edler Thaten bewuszt sein, is der Seligkeiten gröszte.

Campe.

31 augustus.

Een jongmensch, dat het leven intreedt zonder geestdrift voor één of ander, is niets waard.

Smiles.