Brieven van Betje Wolff en Aagtje Deken

CLXXVII. (Aagtje Deken aan Mr. H. Vollenhoven, Amsterdam.)

Lieve Vriend!

Gedacht hebbende, dat onzen vriend Van Hall eerder vertrekken zoude als het nu blykt, dachten wy Hein met een Briefje voor u te belasten. Nu kan ik niet voorby u eenig bericht van onze waerde Lyderesse mede te deelen, tot wier versterking en verkwikking Gy zo veel hebt toegebracht. Men kan zeggen dat de pyn uitsleit, echter is het zenuwgestel nog maar al te beweegbaar, en vogtig weder, wind, verandering in den dampkring werken zeer nadeelig op de zenuwen en [doen] de pyn van tyd tot tyd wederkeeren, schoon niet zo hevig en aanhoudend. Het bericht het welken wy voor eenige dagen uit Ossendrecht ontvingen der hoogst gevaarelyken toestand van onzen Neef en Vriend van Crimpen van wiens overleiden wy den eerstkoomende postdag de treurige verzeekering vreesden te ontvangen, heeft onze lieve Beth ook geen goed gedaan. Hy is doch de eenige van Haar Famielje die in ons treurig Lot meer dan immer van eigen Bloedverwanten verwacht kon worden gedaan heeft. Dan de laaste post geefd ons hoop dat het gevaar voorby is. Het Leeven van deezen Man is een waar Martelaarschap,

[p. 392]

alle weken moet Hij zich gelukkig rekenen, als Hij, met twe dagen en twe Nachten woedende Hoofdpyn die Hem Macht- en wezenloos op het Bedde werpen, vrij koomd. Voorleden jaar is Hy eenmaal den dood ontkoomen, nu leid Hy aan eene ontsteeking in het hoofd, de Borst en ingewanden. Zyn vrouw zou ontroostlyk zyn. Want nooit heb ik meer liefde tusschen Echtgenooten, nooit een gelukkiger Huuwlyk gezien en wy zouden in Hem eenen bezorgende deelneemende vriend betreuren.¹

Wy hoopen dat Gy, uwe Lieve vrouw en waerde kinderen zich by aanhoudenheid welvaarende mooge bevinden. Ik ben zeer ongesteld aan roozige kiespyn, doch heb reden, om, in dit weder en naar zo veel tobbens met mijn Wolffje, zeer vergenoegd en dankbaar te zyn.

Heb de goedheid van dit inleggende Briefje eens by de weduwe Doll en zoonen te laaten bezorgen? Groet en kuscht uwe Lieve Egade eens voor ons. Groet ook uw waerdig kroost, en denk in vriendschap aan uwe oprechte en dankbaare vriendinnen

Wolffje en Aagtje.

's Hage, 1 December 1801.

1 Den 2^den April 1802 gewerd hem van ‘het Staatsbewind deser Republieq’ zijn emeritaat. Spoedig daarop (19 April) is hij overleden in den Haag.