Brieven van Betje Wolff en Aagtje Deken

CLIV. (Aagtje Deken aan Mr. H. Vollenhoven.)

Dierbaare Vriend!

Zo lang ik denken kon, vond ik althoos eene der sterkste bewyzen voor onze voorduring, na den slooping onzes lichaams, en de toeneemende volmaaktheid van onzen staat in de treurige ondervinding, hoe weinig onze zuiverste, edelste zeedelyke genietingen van ons zelf, van onze poogingen afhangen; hoe zeldzaam onze reedelykste begeertens, door onzen Schepper-zelven in onze natuur als ingeweeven, vervuld worden; hoe wisselvallig, hoe onbestendig zelf de vermaaken der deugd zyn. - Wy dorsten naar kennis, en naar ons vermoeid en afgeblokt te hebben, krygen wy naauwlyks eenig begrip, hoe oneindig veel er te weeten is; en op ons eerste school worden wy afgesneden, zonder bynaar eenige andere waarheid geleerd te hebben, dan dat wy sterflyk zyn. Wy ontmoeten op het midden van onzen Levensweg eenen vriend; wy ontwaaren, dat hy voor onzen smaak, voor ons verstand, voor ons hart gevormd is. Wy genieten voor eenige oogenblikken Menschengeluk; maar ons lot wil, dat den eenen de Rechterhand, de andere de Slinkerhand kiest, om zyn verblyf te neemen. Dorpen, vlekken, steeden,

[p. 350]

zeeën scheiden ons van den vriend onzer keusen, om ons in Kedar en Mezeg, in Kamschatka of.... in een zothuis te plaatsen, daar men van vreede spreekende met den oorlog bedrygd word, het gezond verstand niet eens de nieuwschierigheid opwekt en men, om geduld te worden, den verachtelyken rol van een Nar moet spelen... Dan, kunnen wy de vriendschap niet onderhouden en aankweeken door eene hartelyke Briefwisseling? Gezegend zy de schryfkunst! dat men den uitvinder der posten een eerenzuil oprichte; de vriendschap heeft geen minder verplichting aan hem dan de koopman. Maar helaas! naar weinig vluchtige jaaren loopen wy de brenger der goede Boodschappen te gemoet, en vinden in hem de Boode des doods. Dat wy ons troosten, myn vriend! de oneindige Goedheid wilde niet, dat onze reedelyke begeertens onze pynigsters zouden worden. Wy maakten hier slechts kennis, om aan de andere zyde van het graf vrienden te worden; ook met betrekking tot de vriendschap zullen wij in de eeuwigheid maayen! 't geen wy hier gezaaid hebben. ‘Wat is Aagt verbaazend ernstig!’ denkt gy mooglyk. Dan, hoe zou ik uw hart onteeren, indien ik dacht, dat gy, daar ik over de vriendschap schryf, iets anders dan ernst verwagten zou.

Ik ben thans ontslaagen van u te zeggen, dat uwen Brief ons ten hoogsten aangenaam was; alleen spyt het ons, dat gy zoveel moeite gehad hebt met den ingeslooten brief, en echter moeten wy u nogmaals met denzelven belasten. Myn heer Van den Velde is dezelfde, die gy gekend hebt en te Hoorn woonde. Hy is na de Landing der Engelschen in Amsteldam koomen woonen. Wy hebben hem, toen wy by Kist logeerde, aldaar gesprooken, en indien my myn geheugen niet bedriegd (zeggen de pedanten), heeft hy ons gezegd, dat hy gehuurd had op de Heerengragt by de Oude Spiegelstraat. Mooglyk is hy in Amsteldam als notaaris niet bekend. Juffrouw Dóll weet zyn woonplaatsch wel, maar wy willen nu niet gaarne aan haar verplichting hebben; niet uit kinderachtige ligtgeraaktheid, maar omdat wy ons niet aan een onvriendelyk antwoord waagen willen. Onze lieve Bethje zoude gaarne aan haar waarde Heintje schryven, maar heeft het te druk met vertaalen, niet om sitroenen of sinaasappelen, maar om eene beete Broods

[p. 351]

en een stukske vleesch. Lekkerheden kunnen in onze pot niet. De fruiten zyn in den Haag schaars ende duur. Zy vercieren slechts de tafelen dier Amttenaren, die een inkoomen van vier à vijfhonderd 's jaars, uit louter patriotismus, teegen een ambtje van tweduizend verwisseld hebben. Vaar wel, beste vriend! verzeeker uwe waarde huisvrouw van onze byzondre achting; groet uwe dochter en zoonen van ons; ontvang deezen Brief door onzen hooggeschatten vriend, den eerelyken edelen Menschenvriend Van Hall. Myn lieve Vriendin [Betje] zegd amen op alles wat ik schreef, en zal deeze onderteekenen, nog vóór uwe oprechte en dankbaare vriendin

Betje & Aagtje.

's Hage, 24 Juny 1800.

Het geen Aagtje zegt zyn waare woorden. Ik slagd Sancho (zaliger), ik heb haast geen tyd om myne - met permissie by 't kostelyke eeten - myne nagels te knippen. Niet dat ik keunegin van Baratana geworden ben; maar omdat ik, zal ik nog een duitje verdienen, moet vertaalen dat ik kikhals en des namiddags òf op den tril ga, òf menschen (die my aanstaan) ontfang. & zo blyft er dan geen tyd over om te schryven als de vriendinne, de hooggestemde vriendinne [Aagtje] het klaaren kan. Gisteren aaten wy by Kool. Of ik met die zeeven kinderen my amuseerde? Gy weet, ik maak liever kaarten huisjes voor dat klein gebeente, dan dat ik ombre of quadrille speel. O, wat zal ik u verplicht zyn, indien gy by occasie my wat oude Engelsche Reviews en Magazins en Duitsche nieuwstydingen (van voor 20 jaren) te leen zend. - Nagt, lieve zeun! groet my al uwe afkoomelingen en zeg aan Cóó. dat hy my moet waarschuwen tegen dat hy bollebuisjes komt eeten. Vive la joye!