Brieven van Betje Wolff en Aagtje Deken

CXLV. (Aagtje Deken aan de weduwe J. Dóll, Amsterdam.)

Ja, gy hebt wat gelyk, de hartelyke en gulle vriendschap aan uw Huis door u ontvangen, het menigvuldig vermaak door UEd. en uwe braave kinderen ons aangedaan, geeven u alle recht op onze erkentenis. Wy betuigen u, met oud Hollandsche rondheid de Avonde by u, en in het gezelschap uwer lieve geestige dochter en gul verplichtende zoons, doorgebracht, onder de aangenaamste te tellen, die ons verblyf in Amsteldam ons schonken; maar achtingswaardige vriendin, de strenge koude, onpasselykheid, en veel bezoek hebben ons in deeze erkenden plicht doen vertraagen, terwyl onze harten althoos vervuld zyn gebleeven met de aangenaame Herdenking uwer vriendschap, waarvoor wy u, by deeze onze oprechte erkentelykheid betuigen.

Diep heeft de ziekte uwer lieve Dochter ons getroffen, o waarom moeten de vlugste, de denkenste Geesten meestal, in een zwak zieklyk Lichaam huyzen? waarom de beste Menschen het meest in de wederwaardigheden dezes Leevens deelen? waarom is domheid zo gezond, maar ik zoude wel kunnen vraagen tot in de Honsdaagen. Het groote waarom van alles waar over wy nu ons te vergeefs vermoejen zal, dit vertrouw ik, in den dag der Eeuwigheid, voor ons opgeklaard, ons overvloedige stoffe tot bewondering, aanbidding en blydschap schenken. Thans moet ik de vryheid neemen, om onze waarde jonge vriendin eene stipte gehoorzaamheid aan den Docter Schutte, aan u en aan allen die, door haare waarde te kennen, het recht bezitten om Haar te gebieden op het

[p. 331]

ernstigst aan te pryzen. U geachte vriendin moet ik vriendelyk en belangneemend verzoeken uit eene welberedeneerde liefde voor uwe kinderen, uwe gezondheid, zo veel moogelyk te bewaaren en vooral uwe ononbeerelyke en reeds te veel gevergde oogen te ontzien. Over uwe zoons wil ik ook regeeren en verbied hen op verbeurte der vriendschap van my, wel oud testament, maar echter nog jong, in de zagte gewaarwordingen, der hartelyke deelneming verbied ik, om by Nagt, en zelf over dag op zolder te werken. Hart om hart zal de Mensch geeven om zyn leeven, en wat is het leven zonder gezondheid, dit is de niet verwerpelyke wysheid van den Duivel, en wanneer imand gelyk heeft moet men Hem het geeven, al was Hy ook onze ergste vyand. Hartelyk wenschen wy dat een Huisgezin 't welk ons gesticht heeft door het getrouw uitvoeren van weerkeerige plichten, spoedig in elkander, van gezondheid bloozende aangezichten, van blydschap glinsterende oogen, moogen aanschouwen en daaglyks een bezoek ontvangen van de voorspoed en vriendschap, hoe zelden deeze twee persoonen ook verkiezen met oprechtheid te zaamen om te gaan. Ik schryf deezen Brief met te meer vermaak, daar ider Letter ons in het oor luisterd: de achtingswaardige Mejuffrouw Doll, is de vriendin geworden van A. Deken, en van haar die hier nog wat over affaere by zal voegen.

A. Deken.

's Hage, 28 Jan. 1800.