Brieven van Betje Wolff en Aagtje Deken

LXXXII. (Aagtje Deken aan den heer J.E. Grave.)

Beste Vriend!

Dus noemen de Dames u tot nog toe. Gij hebt geen rede om ons minder tranquiliteit te wenschen vermits deze tranquiliteit haare grond heeft in onze zuivere onschuld, wy erkennen u in ons hart voor onzen besten vriend en meende dat wy omtrent zulk een vriend die oplettenheid niet behoefde te gebruiken die men genoodzaakt is in het oog te houden omtrent Tafelvrienden. De liefde, myn waarde Graave, denkt geen kwaad voor al de hoogste liefde, de vriendschap niet, alles is in eenvoudigheid geschied.

De twede dag dat wy in de stad kwaamen sprak ik den Heer Engert, zei hem ons voorneemen om dien middag by u te koomen (gelyk het vast was) verhaalden hem dat wy 's maandags naar

[p. 224]

Woerden gingen, hy zei ons dat hy dien middag naar u ging en ons daar zou wagten. Dus konde wy zeker besluiten dat zyn Ed. u onze voorneemens bekend zou maaken en dus hebben de Dames haaren besten vriend aan geen vergeefsche rys blood gesteld. Wy hebben u dag op dag met de grootste oprechtheid en het sterkste verlangen, met dat verlangen waarmede men zyn besten vriend alleen verwagten kan. Wy vertrouwen dat uwe verdrietige huisselyke omstandigheden (waar in wy van harten deel neemen) u sterker uitdrukkingen hebben doen gebruiken dan gy anders verkiezen zoud. Goede man, is het niet te beklaagen dat menschen die zo wel van elkanders goede hart voor elkander overtuigt zyn de zelfde omzichtigheid moeten gebruiken omtrent elkanderen als omtrent vreemde. Dit denkbeeld ontroerd my.

Neen, mijn besten vriend, gij zult uwe tranquile Dames niet bekeeren, zy zyn onverschillig en zullen onverschillig blyven omtrent onverschillige dingen maar althoos de hoogste prys op uwe vriendschap stellen. Om u eenige wezenlijke dienst te doen zouden wy in Bruids- en Rouwgewaad door dik en dun loopen en honderd sleedjes neemen, maar om u tien oogenblikken te zien, want meer tyd hadden wy niet, konden wy niet denken dat door u gevergd zou worden.

Koom, myn vriend, alle gekheid op een stokje. Groet uw Huisgezin hartelyk, leefd allen gezond en gelukkig en blyf onzen vriend gelyk wy blyven

Uwe opregte Vriendinnen

Wolffje en Deken.

Woerden, 13^de November 1777.