Brieven van Betje Wolff en Aagtje Deken

LXXVIII. (Aagtje Deken aan den heer J.E. Grave.)

Ja trouwe vriend, dat zag er gansch niet Balsemiek uit, zulke koortsen, doch ik ben spoedig en gelukkig gered. Ik dank u allerhartelykst voor uw present, het kwam wonder wel, maar zal er dan in der eeuwigheid geen einde aan babbelen zyn? myn vriendin hertrouwen! Wie leefd stiller en meer op zich zelf dan zy? geen

[p. 221]

aant.
Non in 't strengste klooster; hier koomt nimand en myn Wolffje heeft zeer by Karreman¹ aangedrongen om het huis voor ses jaar te huuren, zo min gedachten heeft zy op hertrouwen, ik bid u myn beproefde vriend, onderricht de waereld dat dit twede Huuwlyk van myn vriendin een louter uitstrooisel is waar van de schein niet bestaat.

Wij verlangen onuitspreeklyk naar u. Schryf ons dat gy spoedig koomt, lees de complimenten booven, Regel 2-3. En Ik blyve

Uw verplichte

A. Deken.

[26 Sept. 1777.]

1 Lees: Carmans, haar huisheer.