Brieven van Betje Wolff en Aagtje Deken

[p. 215]

LXXIII. (Aan den heer J.E. Grave.)

Waardste Vriend!

Hartelyk dank ik u & het kleine vrouwtje & Hansje (in voorraad) voor 't gezondene. Maar man, maar Kóóker, de kurketrekker is op de eerste kurk onbruikbaar geworden zo dat, ik heb reeds gezien dat alle verandering geen verbetering is. Evenwel hy zal met kleine kosten te herstellen zyn; ik denk dat als ik hem eens by een yzermaker zend dat hy my voor een paar zesjes die wel in orde zoude krygen. Hier eindigt die schoone historie van de kurkentrekker.

Waar Deekie blyft weet ik niet, geen bf dan die die ik van u ontving, ze kwam deeze week thuis, & dan zo ras mogelyk, hier. Ik heb aan myn braven Janbroêr & zyn wyf de hele klugt vertelt van Aagie & my, & zy beiden keurden dat exelent goed voor my & voor haar. Ik heb het ook aan Papa geschreven; wél bewust dat dit plan my zal veraangenaamen by hem. Alleen kan ik niet leven. Ik moet iemand hebben die my wat opmontert & daar ik hoog mee loop, ik word mager van verdriet! 't is waarlyk zo. Hoor eens lieve vrienden, zoud gy, zo ik zelf in de stad moet komen om meubelen te kopen, my wel een nagt of moogelyk twee willen wardschippen by myn Hansje?

Ik weet niet of ik zelf niet dien te komen nog niet, 't zal nog wel 14 dagen aanlopen & zo Deekie en Hansje goed voor my willen koopen blyf ik thuis; doch wie weet myn zien [smaak] ook zo net? Nu gy koomt voor die tyd nog wel eens & dan kondet gy my meenemen, want ik wil niet vernagten dan by u, dat's te zeggen onder uw dak. Ik heb (zie gy moet alles weten) om 300 ƒ gevraagd aan Papa, want man, de man het er dik van & Jan zei ‘je moet het maar stout doen.’ Ik moet daar voor kopen een douzyn fraaye fransche stoelen met twee fauteuil[s] weetje van die geschilderde. Ik moet kopen een bureau geel of wit geverft zo als veel in de Manier is & proper staat. Ik moet kopen een roomkleur Engelsch tafel servis, & wat voords tot een propere & zindelyke inboedel

[p. 216]

behoord. Ik wagt hier een jong haantje te voesten (het jong van den ouden kraaijer aan wie ik deezen, uit myn kippenrust schryf,) voor een dag of twee. Hoor eens vader, hoeneer kom je nu hier, de stok is gereed & ik zal maken dat je wat te kippen hebt. Ik dien de haan en de hennetjes uit de N. ook eens te verzoeken, en doe jy het eens voor my uit myn' naam? Dezen ogtend kreeg ik visite van onzen Heer Dykgraaf, er is geen het minste bewys dat de weduw tractament krygt van de Beemster, want er is nooit een weduw geweest & NB. er staat niets van geschreven. Evenwel Wolfje heeft het altoos gezeid. Hoe 't afloopt weet ik niet; doch aanstaande dingsdag zal die braave heer het in de vergadering brengen; & 't is mogelyk wy dat optineeren. Maar zo 't niet loopt; ik kryg & dat heeft my de zóó zóó die hier zondag bazuinde verzekerd, van den Staat alle jaar weduwe zynde ƒ 100. Dit is voorleden jaar vast gestelt, zo dat wy nu in N.H. zooveel als in Z. Holland krygen, & dit troost my indien het niet te bewyzen is dat Wolfje my verzekerd heeft. Met M. zit het nog zo, doch geld moet zy of de Borger geeven: bon gré mal gré.

Ik verlang zeer naar Aagie om alles te overleggen, want ik kan niets alleen uitvoeren. Vaarwel! kus het vrouwtje, & myn Hansje & de kindertjes & laat George zich toch niet weg smyten; nu ik ben te krygen. Altoos ben ik met alle agting en hartelyke affectie

Uwe opregte Vriendin

Het Weeuwtje in miniatuur.

Donderdagavond 8 uuren, 5 Juny 1777.