Brieven van Betje Wolff en Aagtje Deken

LII. (Aan den heer J.E. Grave, Amsterdam.)¹

Myn Heer!

Weinig dagt ik kennis te zullen maaken met den bekwaamen & door my geachten vertaaler van ‘Gellerts Liederen’! Maar nu

1 Jan Everhard Grave, 1729-1781, suikerraffinadeur te Amsterdam, was mede-oprichter van Felix Meritis en een voor zijn tijd niet geheel onverdienstelijk beoefenaar der letteren. (Vgl. Dr. Theod. Jorissen ‘Over Aagje Deken en Betje Wolff’ in het tijdschrift Nederland voor 1880). In 1774 gaf hij uit ‘C.F. Gellerts geestelyke gezangen en liederen; in het Nederduitsch vertaald. Te Amsterdam, By Gerrit Warnars’, met eene berijmde opdragt aan de predikanten en ouderlingen ‘der Luthersche gemeente in Amsteldam’, en een ‘Bericht van den Vertaaler’, den 30. van Bloeimaand 1774.
Hij was gehuwd met mejuffr. M.E. Metsner. De verzameling brieven van Betje en Aagtje aan Grave en zijne vrouw enz. werden later eigendom van Graves achternicht, mejuffr. Constance Scholten, die ze legateerde aan den neef harer zuster - mevrouw Pauline Moes, geb. Scholten - den heer E.W. Moes, direkteur van 's Rijks Prentenkabinet te Amsterdam.
Laatstgenoemde gaf de belangrijke verzameling ten geschenke aan de Bibliotheek der Universiteit te Amsterdam.

[p. 155]

word myn genoegen daar over vergroot, omdat ik my vleye u nog weleens als mynen vriend te mogen gedenken. Grootsch op de agting & genegenheid van hen, die zig door wezenlyke bekwaamheden van het gros onderscheiden, meen ik niets te verzuimen, om die van u te verkrygen. In de vriendschap is geene Sex: geen kwalyk begreepen point d'Honneur; waarom zoude ik dan wagten om te schryven tot ik een brief van u hebbe? En eischt pligt niet dat ik u & [de] uwen bedank voor de vriendelykste & gulhartigste receptie waarmede ik ooit kan vereerd worden? Hoe aangenaam is het my u schoon flaauwelyk te kunnen toonen dat ik erkentelyk ben.

Ik ontveins voor zulk een redelyk man geenszins dat ik nog eene reden hebbe die myne vreugd (door u te leeren kennen veroorzaakt) in 't oneindige vermeerderd. Gy hebt zulk eene beminnelyke Suster, & die heeft my zo ingenoomen dat zy nog niet uit myne gedagten geweest is. Ik gevoel zelf dat myn hart voor haar zal spreeken indien zy de zelfde neiging voor my zal gewaar worden.

Harmonie, achting & tyd kunnen alleen eene ingenomenheid van deezen aart in eene solide & deugdzame vriendschap veranderen; maar is het geheel onmogelyk dat uwe lieve Suster & ik elkander nader leeren kennen? dat denk ik niet. Hoe 't zy, nu weet zy, dat ik haar lief hebbe & hoope de zelfde zagte sentimenten in haar voor my te ontdekken. Zelden is het my gebeurt, zo, op het eerste bezoek, & conversatie met iemand te zyn ingenomen. Ik solliciteer heel sterk om het beloofde presentje voor myn orloge myn naamletters E.B. of W. ô hoe aangenaam zal het my zyn iets van haare lieve hand geduurig voor myne oogen te hebben.

Groet aller vriendelykst (s.v.p.) uwe vriendelyke Huisvrouw, Mejuffr. Bag by occasie insgelyks.

Leef lang, gezond, & vrolyk, gedenk myner, & geloof dat ik met byzondere agting ben

Uwe opregte & hoogagtende Vriendin & dienaresse

E. Wolff geb. Bekker.

Beemster, 27 Juni

1776.