Economische liedjes
(1781)–Aagje Deken, Betje Wolff–
Auteursrechtvrij
[pagina 116]
| |
Matroozen lied.Zie zo, de reis is afgedaan;
Het Prysje staat ons duur.
Het is 'er vreeslyk toegegaan;
't Was niet dan bloed, en vuur,
En rook, en ysselyk geschreeuw:
Wat gingen wy te gast!
Maar dat je 't weet, de stoute zeeuw
Heeft ook wat omgetast!
Kaptein ging ons geduurig voor,
In 't heetste van 't gevegt,
Wy vloogen allen op zyn spoor;
Gelyk de man ook zegt.
| |
[pagina 117]
| |
Het liep ook waarlyk alles meê:
En of het zo moest zyn,
Geen etmaal waren wy op zee,
Of kyk, een Brigantyn,
Kwam heel parmantig op ons af;
Wat waren wy toen bly!
Schoon hy de volle laag ons gaf,
Wy hielden evel hy;
En gaven hem zo goed weêrom.
De Kogels snorden voort;
Men sloeg geweldig op den trom
By hun, en aan ons Boord.
Wat havenden wy 't staande want!
Ons Roer dat was hun wit.
Wy riepen: ‘leve 't Vaderland,
De Booze haal den Brit.’
| |
[pagina 118]
| |
Zy schreeuwden niet dan: dam jou, dam!
Dutsch Divels! bles the King.
En 'k weet haast zelf niet hoe het kwam
Dat ik een wond ontsing,
Zo wat ter zyde van myn hals;
Het bloed droop lang myn vest:
Wel, blikkedoos, wat wierd ik valsch!
En Flipmaat kreeg de rest.
Hy viel mors dood, die goeye vent.
Nou, 't was al zo! zie daar,
Zyn dapperheid is ons bekent,
Het moeide ons allegaer:
Maar, kom, hy stierf op 't bed van eer,
Zo als het spreekwoord luid:
Een braaf Matroos verlangt niet meer.
Eéns moeten we er tog uit.
| |
[pagina 119]
| |
Doch 't moeit my vreeslyk van zyn wyf;
Wie weet hoe of ze kryt!
Daar zit zy met een kind vier vyf;
Zy is haar man tog kwyt.
Gekwetsten hebben wy nog veel;
Maar Flip alleen is dood.
De Brigantyn kreeg ruim zyn deel
Van kogels, kruid, en schroot.
Toen enterden wy alleman
Als Leeuwen hem aan Boord;
Myn wonde hielt my daar niet van,
Ik sjoude 'er maar mee voort.
Zy waagden toen nog ééne kans,
Wy wierden schoon wat wys!
En zo besloten wy dien dans:
‘Houssee! het schip is Prys.’
| |
[pagina 120]
| |
Wy waren in geen goeden luim;
Men gaf ons kwaad bescheid:
Hoe gaarne hadden wy in 't ruim
Op nieuws gebakkeleit!
Ik gaf 'er een zo 'n ouwe zet,
Hy kwakte tegens 't dek.
En had maat Hein het niet belet,
Ik had hem voor zyn bek
Nog meer gegeven! Wat had hy
Te schelden op matroos?
Staat ons dan 't vegten óók niet vry?
Kyk, ik was raazend boos.
Kaptein gaf toen op nieuw bevel
Dat niemand hen misdeed:
De man deedt ongetwyffelt wel,
Offchoon het my toen speet.
| |
[pagina 121]
| |
Maar, wyl ik op en onder loop,
En voor en agter vlieg,
Zie ik een Pekbroek in den hoop,
Die, zo 'k my niet bedrieg,
Myn ouwe trouwe schoolmaat is.
En 't was ook net geraên;
Ik riep hem toe: ‘Was jy daar Kris?
Dat het 'er schoon gegaan.’
‘Ter degen! riep hy, nou dat's goed,
De Prys is wel verdient;
De Zeeuwsche Kaper vogt verwoed’!
‘Maar wat doe jy hier vriend?
Hervroeg ik. ‘Zeg, wat is 'er van?
Jy waart zo'n brave vent;
Maar hou je 't met den Engelschman,
Blyft dan maar daar je bent.’
| |
[pagina 122]
| |
‘Ei, durfje, vraag my dat eens weer,
Riep hy; ‘Ik ben geligt!
Maar weet, ik ben een man van eer,
Ik deed niets tegen pligt.’
Toen gaf ik hem terstond myn hand,
Wy namen t' zaam een slok:
En over 't lieve Vaderland,
Hadt hy het magtig drok.
Ja, ja, 't was nog die zelfde Cris
Als over Jaar en dag;
Dat zag ik duidlyk en gewis.
'k Deed den Kaptein verslag,
Van, dat ik hier een ouwe maat
Zo weêr gevonden had;
Die toonde my een bly gelaat,
En aanstonds kreeg hy wat.
| |
[pagina 123]
| |
De Brigantyn is goede Buit.
Wy kruyen hem ook meê.
Hoe waayen onze vlaggen uit,
Hoe bruischt, hoe golft de Zee!
Hoe aangenaam is 't hier rondsom;
Wat is het hemelsch weêr!
Hoe roffelt nu de grove trom
Den Bootsgezel ter eer!
Wat is het hier geschikt en knap!
Wat hebben we een Kaptein!
Wat krygen wy hier goeden knap!
Wat is de lucht hier rein!
Daar zie ik Vlissings toorens al.
Ha! dat gaat als zo'n blis.
Wat staan 'er Wyven op de wal;
Je weet hoe 't Vrouwvolk is.
| |
[pagina 124]
| |
Nieuwsgierig! nou, het kan 'er deur,
Elk wagt den zynen t'huis,
Of volgt een Buurwyf om den sleur.
Wat maken zy gedruisch!
Zy wuiven ons met doek, en hoed,
En zyn alle even bly.
Kom, kom, dat's zo als 't weezen moet...
Ik zie 'er kinders by.
Die wyzen zy den Brigantyn,
En hoopen op veel Buits.
Of wy ook t' avond welkom zyn!
Al is het niet heels huids;
Dat zeid niet zantje, kom, daar weet
Een Zeerob weinig van.
Het is my toch van Flipmaat leet,
't Was zulk een bestig man.
| |
[pagina 125]
| |
Het wyf krygt wel haar deel; dat's waar,
En trekt ook weeuwe geld;
Maar 'k weet niet, 't was zo'n aartig paar:
Wie of het haar vertelt?
o Vlissing! reeds van ouds vermaart,
Om vrye Kapery,
Is dat niet wel door ons geklaart?
Wy komen u rasch by;
Maar gaan zo aanstonds weer in Zee,
Als ons maar doenlyk is.
En brengen wy geen Pryzen meê
Dan gaat het buiten gis...
Nu schieten wy, de Stad ter eer,
Nog eens met al 't Kanon...
Daar krygen wy het Salvo weêr,
Zo fraai men 't hebben kon.
|
|