Economische liedjes

[p. 83]

De oude man.

Wys: Men zag Dametas langen tyd.

Ik zag een Grysaart, styf en krom,

Maar pas een uur of drie geleden,

Ik lachte; niet om d' Ouderdom,

Foei, dat stryd tegen alle reden,

Maar om zyn aanspraak, die was raar,

Tot Janbuur, onze Oostindievaêr.

‘Hoe gaat het Oudje? vroeg hem Jan,

Jy schynt nog duivels vlug te wezen’.

Nog duivels vlug! zei de oude Man,

Wel maat, waar heb jy toch gelezen,

Dat Piet, of wil jy Heintje pik,

Zo vlug, zo gaauw nog is als ik?

't Is duivels wit, 't is duivels zwart,

't Is duivels gaauw, 't is duivels draalen,

't Is duivels zagt, 't is duivels hard,

[p. 84]

 

't Is duivels stil, 't is duivels malen,

 

't Is duivels kout, 't is duivels warm,

 

't Is duivels ryk, 't is duivels arm.

 

 

 

Hoor Jan, gy zyt een goeye vent,

 

'k Hou veel van u, dat moet je weten;

 

Maar zie toch dat je ontwent,

 

Het heeft my altoos zo gespeten,

 

Dat gy zo los zyt in den mond:

 

Ik Weet, 't komt niet uit 's harten grond.

 

 

 

Neen, Jantje, dat is geen fatzoen,

 

Ik bidje spreek als hupsche menschen.

 

‘'k Beloof, zei Jan, myn best te doen,

 

Ik zou my zelven wel verwenschen;

 

Myn Wyf spreekt even eens als gy,

 

Maar, bestevaêr, vergeef het my.