|
| |
| |
| |
Het vischwyf.
Wys: Cloris, die myn hartje rooft.
'k Denk daar by my zelf; ‘wel Tryn,
Moet jy, om jou brood te zoeken,
Dan juist liegen, schelden, vloeken?
Kan dat niet wat anders zyn?
Kan je dan niet met fessoen
By de straat, als andren loopen,
En met winst jou visch verkoopen?
Wat zal 't vloeken daar toe doen?’
Maar wy zyn dat zo gewoon,
Dat wy 't doen, al eer wy 't weten!
En ook, om niet fyn te heten,
Als myn buurman, scheelen Toon;
| |
| |
Die bespot wordt, en belacht,
Om zyn duivels teemend praaten ...
Kyk! ik zou het vloeken laaten,
En ik doe 't weêr onbedagt.
Nou, 't was nog van 't kwaadste niet;
't Was maar Duivels; en dat woordje
Is nog niet van 't ergste soortje;
't Is een kwaaye vent, zeidt Griet.
Maar den naam van onzen Heer,
Zo Baldéédiglyk te onteeren,
Dit wil ik my vast ontleeren;
Van my hoort men dat niet meer.
'k Zal ook van Gods weêr en wind,
Zo ligtvéérdig niet weer spreeken;
Foei, 't zyn lelyke gebreken,
Daar men toch geen zy' by spint.
| |
| |
'k Wil me ook wagten voor bedrog,
Zo wel als van al dat raazen;
Nooit myn schelvisch weêr opblaazen:
Waarlyk, gistren deed ik 't nog.
'k Zal ook, voor den hagel! voort
't Schreumlyk overeisschen laaten;
Maar wat heb ik aan dit praaten?
'k Zei daar weer zo'n lelyk woord!
't Viel my zo los uit myn mond,
Maar ik zal dat wel ontwennen,
Of ik moest my zelf niet kennen;
Kyk, ik mien 't uit's harten grond.
'k Heb daar ook al overleid,
(Komt geen strontery my stooren,)
Zundag eensjes te gaan hooren
Wat de Dominé toch zeidt.
| |
| |
'k Hoop, dat ik het zal verstan,
Arme Duivel! kon ik lezen!
Maar ik ben niet onderwezen;
Ja, myn Vaêr het slegt gedaan.
'k Ging daar in de Vinkestréét,
By myn Buurman, den Bestelder,
Zo wat praaten in zyn kelder;
't Is een veintje dat wat weet!
Hy kreeg van zyn schoorstien plank,
Ook een Boekje, vol gebeden,
En de man sprak zulke reden
Dat ik hem er nog voor dank.
't Leek wel allegaêr van God,
En van 't Hemelryk te handlen;
En hoe dat men vroom moest wandlen,
Kwam er ook al op het slot.
| |
| |
'k Schreidde waarlyk toen hy las.
Maar ik zal nu beter leven;
'k Heb 't al erg genoeg misdreven;
'k Wou ik in den hemel was.
Ja! dat gaat zo maklyk niet.
'k Weet niet, hoe of 't is gelegen,
'k Weet geen een van al de wegen:
Dat geschied is, is geschied.
Buurman weet misschien nog raad,
'k Zal al vast, om te beginnen,
't Sober kostje eerlyk winnen;
'k Kom misschien nog niet te laat!
|
|
Auteursrechtvrij