Economische liedjes

[p. 35]

Aan den nyd.

Wys: Ik ga zo vaak.

o Vuige Nyd,

Die schempt en byt,

Die 't licht niet kunt verdraagen;

Voldoe uw lust,

'k Word niet ontrust,

Gy kunt my niet meer plaagen.

Blymoedigheid,

Die my geleid

Door 't wisselvallig leven,

Gelyk gy ziet,

Verlaat my niet,

Nooit hebt gy haar verdreeven.

[p. 36]

 

Lieg, laster my,

 

Het sta u vry,

 

Misduid al myn bedryven;

 

Och, maak my zwart,

 

Dit hart, dit hart,

 

Zal zonder wraakzucht blyven.

 

 

 

'k Ben aangedaan,

 

Zie 'k u eens aan,

 

Een traan klimt in myne oogen;

 

Ja, gy misdreeft;

 

Maar ik vergeef 't

 

Uit liefdry mededogen.

 

 

 

'k Heb menschen haat

 

Altyd versmaad;

 

Zoudt gy my daar toe brengen?

 

Dat zal, Ô Nyd,

 

Hoe zeer 't u spyt,

 

Myn' Reden nooit gehengen.

[p. 37]

 

Dien deugd verheugd,

 

Heeft altoos vreugd,

 

In ramp en tegenheden;

 

En wat men zeg,

 

Hy gaat zyn weg

 

Met onvermoeide schreden.

 

 

 

Dien 't aardsch niet bindt,

 

Zyn God bemint,

 

En hoopt op beter leven,

 

Is 't altyd wel:

 

Van uw gekwel

 

Ziet hy zich eens ontheven.

 

 

 

Wanneer m' eens leest:

 

‘Zy is geweest’!

 

Dan zult gy my niet volgen!

 

o, Van myn Graf,

 

Blyft gy eens af,

 

Al woedt gy nu verbolgen.

[p. 38]

 

Dan, vlei u niet,

 

Dat my 't verdriet,

 

Myn leven zal doen haaten;

 

Dat ik voortaan

 

Zal werkloos staan:

 

Die hoop zal u met baaten.

 

 

 

Myn Lentetyd

 

Der Kunst gewydt,

 

Is wel voor my verdweenen;

 

Maar oeffening

 

Zal, in myn kring,

 

My altoos hulp verleenen.

 

 

 

Aan 't Vaderland,

 

Heb ik verstand,

 

En geest, en kunst geheiligt;

 

Hoe gy my smaadt,

 

'k Word, vroeg of laat,

 

Voor uw geweld boveiligt.