|
| |
| |
| |
Vertelling.
Wys: 't Genoegen is het waarlyk al.
Een zeker Paapje, dat op 't land
Oprecht van hart, goed van verstand,
Die meêging daar hy wierdt gehaalt,
Ool dan, heb ik verstaan,
Als Heeroom sober wierdt betaalt:
Hoe veel de Priester vondt te doen,
Hy Doopte, Biegte, sprak 't Sermoen,
Door 't hele gantsche Jaar.
| |
| |
De Boeren waren wel te vreên
Met zulk een deftig man...
‘Nu zegt gy, ja, dat hadt zyn reên,
Geduld! waartoe die haastigheid?
Straks help ik u te regt.
Althans het Paapje hield geen meid,
Het hield alleen een knegt.
Maar geen Sinjeurtje, zo als gy
Den kost geeft; die u dient,
Gekapt, en in een fraay lievry;
Het scheelt wat veel, myn vriend!
Het was geen trotsche Luikerwaal,
Of Duitscher, hoog van moed;
Het lomp Noord-Hollandsch was de taal
Van Jan, dien goeyen Bloed.
| |
| |
Zyn wezen schilderde geduld,
Zyn hair', gepoeyert noch gekrult,
Zyn kleding was een sergierok,
Hy hadt het altoos vreeslyk drok,
Jan zaayde, pootte, plukte en sneed,
Jan maakte ook zelf de pot gereed,
Jan meste een zwyn, hy hielt een koe,
En kippen, groot en kleen;
Al wou myn Heer ook waar naar toe,
| |
| |
Jan haalde Schimmel uit het land,
De Chais was altoos by der hand:
Dan ging 't op een gallop.
De Hond, door ouderdom half blind,
Waakte ondertasschen, als een vrind,
Jan deedt nog meer: hy hielt de Kerk
En zindlyk; schoon zyn daaglyks werk
Hier door ook wierdt verlet.
Het Choorhembd van den Priester was,
Gelyk ook 't Altaarkleed,
Altoos zo helder als een glas,
En heel de kraam gereedt.
| |
| |
Jan raagde en vaagde 't heele huis:
Hy schrobde vloer en haart,
En gladde plaaten en fornuis;
't Wierdt al door Jan geklaart.
Dat was een knegt! niet waar, myn vrind?
Maar hoor nog meer dan dat:
'k Wed dat gy Jans gelyk niet vindt
Het Paapje was een Martelaar
Soms lang hy weken aan elkaêr,
Hy vastte, bad, dronk slappe thee,
Wees iemand naar zyn voet
Of hand, dan schreeuwde hy, ‘ô wee!
| |
| |
Jan was Apteker, Chirurgyn,
Ja Doctor; want myn Heer,
Gebruikte, schoon hy kromp van pyn,
Geen Docters dranken meer.
Zy hadden hem geen dienst gedaan,
Maar 't werk nog meer verbrust;
Het kon, dagt hem, met Jan wel gaan.
Ja, Jan was knegt, het Paapje Heer,
Maar 't Paapje hielt zyn Jan veel meer
Voor Bestemaat dan knegt.
En zo 't my voorkomt, deedt hy wel.
Wie was hem toch zo trouw,
Als Jan, zyn ouden medgezel:
Wanneer ik 't wel beschouw?
| |
| |
Nu hoor van zyn gedienstigheid
'k Heb nog niet half genoeg gezeid,
Hoe hoog ik Jan ook prys.
De Priester lag eens aan de Jicht,
Zyn smart wierd nergens door verligt,
Hy wist geen middel voor de pyn,
Niets hielp den armen Paap;
Geen Jichtbaay of geen Brandewyn,
‘Hoe laat is 't’? vroeg de goede man.
‘Ik hoor geen klok, myn Heer.’
‘Gy hoort geen klok? hoe komt dat, Jan?
't Is stil en helder weêr.
| |
| |
Dat weet ik niet; ik hoor geen klok,
De Koster weet ge is slof.’
‘Wel, hebt gy het niet al te drok,
De zonnewyzer zal het uur
Jan vliegt, Jan kykt: ‘Met dat feguur’
Zegt Jan, ‘weet ik geen raad.
‘'k Versta my op die Letters niet.
Jy paal zult uit den grond,
Op dat, myn Heer het zelver ziet’
Hy rukt hem uit, terstond,
Schoon hy wel vast was ingezet:
‘Ik kan 't niet zien, maar kyk,
Ik breng u 't heele spul voor 't Bed,
|
|
Auteursrechtvrij