|
| |
| |
| |
Buurenpraatje.
Wys: Prins Robbert was a Gentelman.
Wat schort er Buurtje? 't schynt dat jy
Bedroeft bent, of te onvreên,
Ei lieve, Grietje, zeg het my.
Wel! daar's myn Jan ook heen'.
Hy kwam reeds mooitjes in de hand,
Ja wel, 'k wou dat dat Engeland
De Jongens lyken waarlyk dol,
Wat staat de kop hen kroes!
De minste van hen is een Bol;
'k Denk dikwyls dat de droes
| |
| |
Er onder speelt; zy brussen voort
Naar 't Prinsenhof, daar geeft
Men handgeld, zo ik heb gehoord;
Wat zeg je daar, wel Grietjebuur,
Jou zeun ook op de vaart?
Hy hadt geen zittige natuur,
Hy hadt een Zeemans aart.
Het Weefgetouw stondt hem niet aan,
Hy heeft het als een moet gedaan,
Maar nooit met lust gewerkt.
| |
| |
Dat het hy naar een vreemd ook niet,
Kom troost u maar, myn lieve Griet;
Dit 's nou niets ongemeens.
Al waar jy als een spin zo boos, -
Jou zeuntje blyft evel Matroos,
En waagt voor 't Land zyn kop.
Jy hebt gelyk; maar Pieternel,
Het valt my ook niet zoet.
Heb ik dan veur een Bootsgezel
| |
| |
Dat stuit my byster, en jy weet
De Jongen was niet kwaad:
't Was wel al zo als moeder deed;
Ja Buur, hy het een schoon verstand,
Jy zelf weet hoe hy leest;
En nooit was hy een ligte kwant,
Hoe lugtig ook van geest:
En 't Scheepsvolk is zo ruuw van aart,
Dat me er met recht voor trilt;
Het vloekt, het tiert, het schreeuwt, het baart;
Brooddronken is 't, en wild.
Wat zal er worden van myn Jan,
Jy weet 'k had zo een kostlyk man
| |
| |
Doet hy zo als zyn Vader deê,
Dien ik te vroog verloor,
Ik zei: ‘In Gods naam, ga naar Zee!’
Het mogt er nog meê door.
Jy spreekt gelyk een braave vrouw,
En daar hou ik je ook veur.
Maar wat of ik je zeggen wou?
't Staat nu niet aan jou keur.
En 't zou ook waarlyk droevig zyn,
Was elk Matroos zo slegt...
Kyk, daar komt nu ook onze Styn,
Wat of die Praatmoêr zegt?
Zy heeft altoos iets by der hand;
Haar komst bevalt my wel:
Zy spikkeleerd veel in de krant;
Haar oordeel is vry snel.
| |
| |
Wel Styn, heb jy iets opgedaan?
Hoe is 't, zal onze Vloot
Nu haast uit onze Havens gaan?
Wat praatje van een Vloot? 'k zal jou
St. Statius, myn goeye vrouw,
Is over aan den Engelsman:
Dat hachje zyn we al kwyt!
Maar, Grietje, waarom hebje op Jan
Wat heeft de jongen toch misdaan?
't Is waar hy wil ten Oorlog gaan,
| |
| |
Hoe vegten voor het Vaderland
Is dat dan zulk een kwaad?
Ik ben van een hiel aêr verstand;
'k Weet niet wat of je praat!
Hy ziet er als een keuning uit,
In 't nieuw matroozen pak;
En wat hadt hy een dikken duit
Hy had een zyden halsdoek aan,
Zyn muts was braaf gelint;
‘Ja Styntje, 't kan er nu op staan,
Zo zei hy: ‘'k heb nu splint.
En wil myn moeder my weer zien,
Ik geef haar al myn geld.’
Nou Grietje, kan het niet geschien?
| |
| |
Wie weet waar zyn sortuin nog leit?
Wat is 't een flinke gast!
Hij klimt, maar veur zo'n aardigheid,
'k Nam hem zo lang in huis:
Want by Hans michel, loof dat vry,
Daar is het gantsch niet pluis.
Ik heb hem daar van daan gehaalt
Nou, blyfje langer nog verstaalt?
| |
| |
Hoe wel my zyn verkiezing smart,
'k Heb toch den Jongen lief;
En droeg altyd een moeders hart:
Ja 't is een raere Dief!....
Maar zie ik hem daar zelf niet staan....
Kom hier maar, 't is reeds afgedaan.
Ja Maat, de baan is klaar.
Och lieve moedertje, vergeef
Ik doe voortaan, zo lang ik leef,
Indien gy my maar vryheid laat
Dan dien ik voor Matroos den Staat.
't Is wel, daar is myn hand.
|
|
Auteursrechtvrij