|
| |
| |
| |
De hupsche vrouw.
Wys: Daar ryst de Zon.
Wat duurt die reis ook danig lang;
't Gaat nu in 't vierde jaar;
Wat valt die tyd my droevig bang!
'k Nam een' Oostindievaêr,
Een zeerob, frisch, gezond en sterk,
By 't scheepsvolk zeer bemint,
Ook by zyn Officiers, zo 'k merk:
In 't scheepswerk door en door geleert,
Die vegt, noch vloekt, noch drinkt, noch zweert,
Als 't wezen moet, en anders niet.
Er was een eind aan myn verdriet;
| |
| |
Kyk, of ik 't zeg, of ik het zwyg
Dat ik geen taal of antwoord kryg...
Wie weet op welk een kust
Het schip vervallen is! Misschien
Verging 't met man en muis...
Och Bram, zal ik je nooit weêr zien?
Kom jy jou vrouw niet t'huis!
Wie weet waar of hy reist en zwerft!
En ziek en zuchtig is, ja sterft.
'k Ben hem misschien al kwyt.
't Is nu alreeds verre over 't jaan
Dat ik zyn geest eens zag;
'k Zat met het kind, en hy stondt dáár,
| |
| |
Hy zag er zo genoeglyk uit,
Zo schoon, zo wel gedaan:
't Is vast dat dit wat goeds beduidt;
Hy keek het kind sterk aan.
Dáár stondt hy, in zyn langen broek,
Ik zag zeer klaar den zyden doek
Natuurlyk, om zyn hals geknoopt.
'k Had lang, op dit gezicht gehoopt.
Ik dagt, hy denkt aan my.
Myn Bram was nooit een ligte kwant,
Hy heeft een kostelyk verstand;
o 't Is zoo'n braave Vent!
| |
| |
Ik kreeg dit kind, toen hy nog geen
't Is welgemaakt van lyf en leên,
't Ging er voordeelig mee.
Men zogt my aan, of ik voor Min,
Maar ik had daaraan geenen zin,
Ik geef myn kindje 't geen God my
Voor 't kleine bloedje gaf.
'k Beloofde 't ook myn man, en hy
Kom eens by moeder, zoete Jan;
Zo hy u zag, ik weet de man
Zou schreyen van playsier.
| |
| |
Ja wist gy eens, myn lieve Bram,
Gezorgt heb voor ons kleine lam;
Hoe 'k heb myn pligt betragt!
Het is niet uit myn oog geweest;
'k Won met de naalt myn brood.
Voor opspraak was ik meer bevreest,
Maar waarom of ik my zo kwel
En zorg, en zugt, en kryt.
De man die heeft het mooglyk wel;
Hem weder zien, gezond en frisch.
‘Dan is 't weêr nieuwe kerremis’:
Zo zeidt myn Buurvrouw Styn.
| |
| |
En zie, zy weet dit reeds van ouws;
De zeelui zyn altoos goed vrouws,
't Is wél al wat wy doen.
Zy komen ons zo vrolyk by,
Zy zien niet stuurs of boos:
Hoor, 't rouwt my niet, dat ik voor my
Een hupsch Matroosje koos.
Wat is er een geschreeuw op straat?
't Vliegt al naar den Westdyk...
't Is of er ook geschut afgaat!
'k Ga ook eens heen, en kyk;
Zo word ik 't regt bescheid gewaar;
Kom meê, met moeder, Jan.
Daar legt het schip; kyk, Jantje, daar.
o Heer, daar staat myn man.
|
|
Auteursrechtvrij