Historie van mejuffrouw Cornelia Wildschut. Deel 2

Tagtigste brief.
De Heer jacob van veen, aan Juffrouw elizabeth stamhorst.

mejuffrouw!

Met hoe veel vermaaks heb ik uwe commissie volvoerd! en hoe vind ik mij vereerd door dezelve! wat zoude ik wel hebben willen geeven om dien brief zelf te mogen leezen! ik voor mij geloof dat er niets intressanter zijn kan, zelfs voor een jong koopman, dan de briefwisseling tusschen jonge Juffrouwen die zo veel geest, oordeel en kundigheden bezitten als Mejuffrouwen stamhorst en van veen; zulke meisjes zijn zeker in staat om uit een prijscourant eene satire te haalen en een

[p. 366]

geheel boekdeel te schrijven over het adres op een' brief, waar bij de lezer geen eene lastige aandoening zal kunnen ondervinden dan dat het boek niet groot genoeg is: mijne Zuster heeft mijne nieuwsgierigheid gepijnigd door dien, ook in mijn bijzijn, zo dikwijls stil te herleezen: zij had zelfs vergeten mij schoon linnen te geeven, en toen ik het vroeg zeide zij, wat knorrig: ‘Men kan ook geen oogenblik aan iet blijven, met dat gemaal; 't is altijd wat:’ dit viel mij te vreemder om dat er geene puntiger huishoudster, ja geen grooter moedertjen beschikal is of zijn kan dan mijne Zuster: ik ben met een bepoejerden rok, die anders kaal geveegd en geknipt wordt, al tweemaal naar de beurs geweest, zonder dat mietje er naar gezien heeft: doch dit alles getroost ik mij om dat ik de gelegenheid heb haaren brief met eenige regels van mij zelven te begeleiden, die ten oogmerke hebben uwe voorspraak bij mijne beminde nogmaals te verzoeken: helaas! Mejuffrouw! wat helpt het mij, dat ik mijne liefde aan haar met alle zedigheid, eerbied, ernst en drift heb te kennen gegeven? zij ziet mij naauwlijks, en ik zie niets dan haar: ik heb een' medevrijer die mij veele ongeruste oogenblikken veroorzaakt: zonder uwe sexe te verongelijken meen ik te kunnen zeggen dat hij maar al te bekwaam is om te behangen, door zulke hoedanigheden die meer blijken van vernuft en beschaafdheid, dan van achtingwaardige eigenschappen zijn: ik doe hem recht, het is geen babbelaar die het gesprek niet weet

[p. 367]

belangrijk te maaken dan door het geduurig en herhaald vertellen van kleine historietjens waar door men aandacht wekt en doet lagchen; neen, hij is een bekwaam jongeling, heeft veel gelezen, en zou eens een uitmuntend man hebben kunnen worden: ik neem ook geenzins de vrijheid om hem te beschuldigen: ik zeg alleen dat ik hem als mededinger vrees, om dat ik zie hoe zeer hij bij Mevrouw en Juffrouw wildschut in de gunst is; als wij zamen zijn weet hij mij altoos, doch niet bescheiden, te overbluffen, en in weinig minuten is hij meester van het gesprek: ik zie zelf wel dat ik van dien kant met hem niet tot mijn voordeel kan vergeleken worden; doch zo het huislijk geluk vaster grondslagen eischt, dan geloof ik nederig dat ik den voorrang verdien.

Daar ik mij nu noch door brieven noch door woorden aandacht kan verwerven, is mijn verzoek dat gij aan uwe lieve nicht eens gelieft te schrijven; gij kunt mij die gunst niet weigeren: geloof Mejuffrouw, dat de Heer van arkel, geen het minste recht heest om een lid uwer achtingwaardige famillie te zijn; en dat, indien hij bij u als hier bij veelen bekend ware, gij mij niet van onbillijkheid of afgunst zoudet beschuldigen.

Ik weet niet Mejuffrouw of gij de liefde kent, zo niet, dan zult gij dit verzoek misschien wat bijzonder en eenige uitdrukkingen wat al te sterk vinden, maar indien gij weet wat het zegt, te beminnen zo als ik uwe lieve Nicht bemin, en zo

[p. 368]

gij in aanmerking neemt in welk eene naare onzekerheid ik ben, dan zult gij mij uwe hulp niet weigeren: ik kan u niet zeggen hoe veel ik verwacht van een' brief door u ten mijnen voordeele geschreven: zeg haar hoe ik haar bemin; zeg haar dat ik alles tot haar geluk zal toebrengen wat een eerlijk maar tot mijmerens toe beminnend man toebrengen kan; zeg haar dat zij mij ongelukkig zal maaken indien zij mij verwerpt.... maar wat doe ik? ik geef u voorschriften! vergeef het mij! het is in den ijver mijner genegenheid enz. enz.^(*).

(*) Wij vonden zo veel wartaal in deezen brief, dat het ons onmogelijk was dien geheel en al nateschrijven: de Heer van veen schijnt wel te bevestigen, dat de liefde in een bedaard charakter en statig verstand, zulke groote vervoeringen of ten minste veranderingen kan voortbrengen, dat het geheel en al voor 't oppervlakkige onkenbaar wordt: maar wij hebben het antwoord op dien brief in zijn geheel bewaard: ons vleiende dat het antwoord op zo eenen brief, geschreven door eene betje stamhorst, veel aangenaamer zijn moet aan den Lezer, dan de brief zelf die zij beantwoordt: indien de Lezer zig des dit gelieve te herinneren zal hij den brief aan Juffrouw stamhorst genoeg verstaan, ofschoon wij hem het lezen van verliefde wartaal uitwinnen!