Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 734]

Mijn schip

In walg voor al de driften, laag en geil,
zond ik mijn schip langs 't ongerepte spoor,
ter zware baan der trage watervoor,
op zoek naar 't goede land van zuiver heil.

Nu vaart mijn schip de doode zeeën door,
met nooit bewogen roer en hangend zeil,
in de eenzaamheid van 't nooit verhoogde peil,
in 't loome van een zwaren mantel smoor.

- En al de vaarlui sterven, man voor man:
en al de zeilen scheuren, stuk aan stuk;
en éen voor éen dreigt tartend klip aan klip...

Toch zoekt steeds voort - vol moed, in hope van
het ongekende land van wijd geluk -
ter lange doode-zeeënbaan, mijn schip.

door Erik Monck
1895