Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

(2007)–Karel van de Woestijne– rechtenstatus



[pagina 711]
De orgeldraaiers dit voor F. Toussaint, te Brussel En langs de straten gaan ze, de orgeldraaiers, malend hunne oude liedren steeds dezelfde, droef of blij... En haveloos, en bleek, en vuil, zoo slentren zij, in de orgelliedren, droef of blij, hun wee verhalend... ... En ik, de rijmelaar, ik maak die verzen stralend van liefde... En al mijn gloed, en al mijn poëzij ze zijn haar toegewijd, opdat éen blik op mij zou rusten: liefdeblik uit haar bruine oogen dalend... En de orgeldraaiers spelen voor hun brood... nochtans, bij 't malen van het lied, bij 't malen van den dans, en komt geen enkle korst hun platte beurze vullen... ... En ik, de rijmelaar, ik denk aan 't heiligdom der wedermin... Zij - werpt mijn verzen in het vuur: Geen liefdeblik en komt mijn' ziele warm omhullen... door Beaat uut den Hove 1894