Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 708]

[Een huisken: leemen muren]

Een huisken: leemen muren,

Een zwartend strooien dak,

Zachtekens wiegelt er ruischend

Een krommende wilgentak.

Een meisje, heidedeerne,

De lokken als zonnegoud,

Staat op den drempel en boven

Haar oogen het handeken houdt.

Nieuwsgierig beschouwt ze den vreemdling

Die langs den heerweg gaat,

Verlangenvol op die onschuld

Blikken van heimwee slaat.

door E. Rica
1893