Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 664]

[Wij, de Armen die den Geest verzaakten]

Wij, de Armen die den Geest verzaakten,
gekoornen tot de zaligheid:
we ontdekte' in ons het leed, dat waakte
om een verloren weelde-tijd.

Wij de Eedlen, die de weelde wonnen
van schittrend-naakt Onnoozel-zijn:
wij hebben niets in ons ontgonnen
dan - blinkend git - een zwarten schijn.

Wij, niets dan Goeden, gulle en bloode
onnoozlaars met de warmste hand:
de dorre handen van de dooden
zijn rijker van een rijpren brand.

- Wij de Armen, de Eedlen en de Goeden,
wij, liefde- en levens-zwaar den schoot,
- ons kindren leerden ons bevroeden:
wij baren nooit dan vreeze en dood.