Print Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie(2007)–Karel van de Woestijne Vorige Volgende [p. 663] [Oud hart, dat niet bemind en heeft] Oud hart, dat niet bemind en heeft dan als een bedelaar, die géeft om eigen armoe te vergeten: hoe hebt ge, strammer te elken dag, maar vromer uwe glimme-lach, uw trage levens-straat gesleten!... Elke ure, meerdre deuren toe, elke avond pijnelijker moe, en elke nacht wat langre wake; wat ijlre honger in uw borst bij iedren morge, en voor uw dorst het zout der trane langs uw kake... Maar elke vogel at uw brood die, kloeg geen enkele u zijn nood, 't genoot tot op de laatste korste; en gij, die geen belooning zocht, waart, als wie niet begrijpen mocht de min, die klopt in menschen-borsten; oud hart, dat niet bemind en heeft dan als een bedelaar, die geeft om eigen armoe te vergeten; en voelt, ter laatste rust gestrekt, waar geene hoop uw bed meer dekt, vergeéfs uw levens-straat gesleten... Vorige Volgende