Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 565]

[hier waar ik, als een lens van elke zon beslagen]

hier waar ik, als een lens van elke zon beslagen,
vereenigd tot het vuur van alle zonnen, straal;
doch waar ik, 't oog op 't vlak van 't berg-meer koel gedragen,
zie hoe 'k als eêlste beeld al dieper de ijlte in daal:

wat ik hier heb gezocht, wat ik hier heb gevonden,
het is de schemer-schuur waar garve aan garve staat
die, van mijn dure en warme weigerheid gebonden,
haar harde zaad, en bateloos, aan de aar verlaat...

- Zijn schoonste en derfste vrucht een dorren boôm verlaten;
om geene liefde zelfs de liefde van een traan;
den mond geen mond; en geen verlangen andre bate
dan dat geen wegels hooger sterven tegen-gaan.

En - vrage van de vrouw die vreest om eigen wroegen;
ach, aarzlend aaien van mijn kind dat niet begrijpt, -
mijn lippen aan uw lippen, Licht, die niets en vroegen;
mijn hart dat voor het bloed Uws harten 't lemmer slijpt.