Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 555]

[Een zeil, een zeil! Zie 'k daar geen zeil, gespannen]

Een zeil, een zeil! Zie 'k daar geen zeil, gespannen
gelijk de ronding van een jonge borst?
De vrouw is de eeuw'ge maagd in 't hart der mannen;
de zouten zee hun eeuw'ge dorst.

Och, éens gedompeld in het zilt der zeeën,
staat heel mijn lijf krystallen-rijk beglansd,
waar, hoe verduisterd ook van kopp'ge weeën,
de duizendvoud'ge dag in danst.

- De huive van den nacht, gespanne' als zeilen,
is zoel en strak alsof een god ze bond.
En mijn begeerte is vlugger dan de mijlen
die mijn gedachten keilen
de vele zeeën rond.