Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 543]

I
De modder-haven

[p. 545]

I

[p. 547]

[De koffen aangebleekt van ongebluschte lucht]

De koffen aangebleekt van ongebluschte lucht;
van zon-geduld haar wand gescheurd, die aan zijn reten
al geeuwend kraakt en kucht;
de kiel tot aan den boeg door wier en schaal bevreten;
de mast waaraan de wimpel zakt, die zingt noch zucht;

de loome kom waar holt aan holt de booten zakken
in 't doove modder-bed dat aan hun flanken droogt:
verstarrend graf der smakken...
- o Gichel-zee die viert de hoop der ziekste wrakken!
o Hemel die het lied der drenkelingen doogt!...

Neen: luik uw zilvren blik op 't schaad'wen van de steilte
der veil'ge kaaiën die genezen van 't gevaar
der gretig-lokkende ijlte.
De ijlte in het zatte hart van den veroveraar
is dieper dan de zee en als de hemel klaar.