Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 395]

Verzen aan zee en in een tuin

[p. 397]

[Ik ben niet minder dan wie met een sterk gelaat]

Ik ben niet minder dan wie met een sterk gelaat
de ijlt' en de guurt' van nacht en ochtend tegen-gaat.
Ik ben niet méer dan wie op holt van schuine schuiten

zich-zelven vaart te buiten.

o Dreigement van een ontstellend-stuursch gebaar:
'k vergooi me-zelf, mijn God, en 'k weet: 't en is niet waar.
Ik ben de domme en luide zee, die slaat de dijken

en nadert, om te wijken.