Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 268]

[Dit is misschien het laatste lied]

Dit is misschien het laatste lied,
en deze trage reven
die, zilt-doorzilverd, zon-bedreven,
mijn dijzende ooge deinzen ziet,
de laatste van mijn leven...

Mijn lijf is krank, mijn hoofd bezwaard;
maar hebbe ik niet gewonnen,
dat, in mijn binnenst saêm-geronnen,
blij wissel-wankt in eigen klaart
de maat van zee en zonne?

- o Danke, God, die 't wonder deê:
na wat ik heb geleeên,
bewuste vreê na zulke weeën...
Nog éenmaal de aard-omgrensde zee;
dan, grensloos, hemel-zeeën.

Blankenbergen