Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 246]

[Ons lust, van dubblen drift verlamd]

Ons lust, van dubblen drift verlamd,
klopte aan de poort met moede vuiste;
en 't oude huis, van rouw beklamd,
verwonderlijk-ontwakend, druischte...

Ons weemoed dan, ten boom gegaan
die 't laatst-verdroomde heil behoedde:
zie, beider naam, ter schors bevaên,
was eene blijde wonde, en bloedde...

o Vreemd begoochelende klem
om harten waar de liefde duistert:
ons stem heeft in een meisjes-stem,
verwonderd, vroegre vreugd beluisterd.

En 't gore, roerelooze moer
waar droom na droomen hooploos zegen,
- o norsche erinnring, teeder snoer
van peerle aan peerle aaneen geregen...

- Toen hebben wij ter hardste rots
het beeld van beider spijt gedreven;
en zie: ons wrevelige trots
herkende 't keerend beeld van 't Leven.