Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 235]

[o Zomer, die me weêr komt vinden]

o Zomer, die me weêr komt vinden
in 't huis waar ons herinnren woont:
ben 'k al te lang dan uw beminde,
dat gij geen nieuw gelaat mij toont?

Met de eendere eenzaamheid in de oogen
die 'k, eenzame, in míjne oogen hoû,
staat voor mijn vraag uw hoofd gebogen
als van wie, treurend, scheiden woû.

De zwarte druive', in zware schalen
onaangeroerd, ten liefde-disch;
op uwe lippen geen verhalen;
in uw gevlei geen heugenis;

geen huiver in uw mantel-slippen;
geen hart-slag, die uw kleed beweegt...
- En dood het smeeken op mijn lippen,
en in mijn borst de pijn, die léeft...

En 'k leze, in uw gelaat geronnen,
't dood-schoone van uw eeuw'ge jeugd...
- Daarbuiten schiet de schelle zonne
de pijlen van haar zomer-vreugd.