Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 208]

[Berust in de avond-peis, berust in de oude wanen]

Berust in de avond-peis, berust in de oude wanen,
o mijn gepeinzen, die deze avond droever maakt.
En ben ik als een meer waar 't roerloos beeld der zwanen,
wen alle bloemen duike', als schoonre bloemen waakt?

Ze rechten rank den nek waar alle hoofden loomen,
o wake zustren van de luisterende rust;
en 't water-diep bewaart hun weder-beeld, als droomen
waarvan het oud gedenke' een nieuwen kommer kust.

En, naar, bij 't moe geleef van lager dage-tanen,
al dieper de avond in het duistrend water daalt:
zie, hoe in kláardren schijn hun blaauwe blankheid straalt,
- om mijn gepeinzen, roereloozere avond-zwanen...