Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 190]

IX

Getaand het dag-geweld,
- waar 'k vredig-traag verdroome
mijn dadelooze lust in schaâuw van koele boomen, -
September, zie 'k uw schoone en moede jeugd, gesteld
ter roode en paarse pracht van 't laaiënd hemel-veld.

Gij staat; uw luië lokken
zijn duister uitgespreid
op uwe schoudren en de huid van eene geit;
alwaar ge spraakloos voert aan 't heuvlig kimme-nokken
uw kudde en schoonen stoet van geite' en geite-bokken.

Ge 'n roert; en uw gezicht
is als een blonde pruime;
waar 't zonder eengen waas van hoegenaamden luime,
naar geen begeeren hoegenaamd in de ijlt gericht,
vaal duistert tegen 't wijd-omgloeiënd avond-licht...

En 'k ligge; en - buiten peinzen -
als gelend elpen-been
zie 'k, waar ze keeren gaat, uw schitter-matte scheen,
en, daar de dage-strale' allengerhande deinzen,
belichten van een zon die te' einde ligt te veinzen.

- En lusteloos als gij,
September, o beminde,
verdraagt mijn moede zin, ter schaâuw der koele linde,
den bleeke' en strakken ernst die, 'lijk een dooden-sprei,
een witte schemer op mijn aangezichte lei.