Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 153]

Vier idyllische gedichten

[p. 155]

[Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genooden]

Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genooden
aan rijke taeflen! - daar nu glooiënd zijn de weiên
van zomer-granen, die hunne aêmende ebbe breiên
naar malvend Ooste' en statig dagerade-rooden,
dewijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leië -:
wie kan u weten, en in 't harte niet verblijên;
niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden,
gelijk een beedlaar dankt om warme tarwe-brooden?...

o Vlaandren, blijde van uw gevens-reede handen,
zwaar, daar ge deelend gaat, in paarse en gele wade,
der krachten die uw schoot als roodend ooft beladen;
- Vlaandren, wie wéet u en de zomer-dageraden,
en voelt geen rilde liefde in zijne leden branden
'lijk deze morgen door de veië Leië-landen?