Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 103]

De voor-spelling

het vermoeden

Vijand van wie bemint, hoe zijn uw trage zorgen?

de man

o Zatte bekers van mijn leven!...

het vermoeden

En uw schijn?

de man

Ik wilde voor me-zelf een dóoden gód te zijn...

het vermoeden

Maar keert uw beeld zijn aanschijn niet naar iedren morgen?

de man

Ik voel de winden die me telken morgen brengt,
en hoe de dag mij rafel-staêgen regen plengt,
en 't weenen van het uur door mijne moede woorden,
en de armoê van mijn hande'...

het vermoeden

En hoe de beken boorden

door 't droge en warme land dat geene rust en kent?

de man

Ik heb de kudden van mijn lust ten stál gemend...

[p. 104]

 

het vermoeden

 

Onzinn'ge! Zie: gij draagt het licht van alle zonnen!

 

de man

 

Neen, rustelooze: ik heb het eindlijk huis gewonnen

 

dat 't vreemd geluk van lusteloos verwachten geeft.

 

Wars van mijn leven, ben 'k die van 't verbeiden leeft

 

dat nóoit geschiedt; en blijf, bij 't wijlen zeer geláten,

 

wachte' op 't bezoek dat 't leven naar zijn doel moog lei'n...

 

En weze het de Dóod...

 

het vermoeden

 

Het zal de Líefde zijn.