Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 58]

[Wees niet de schroom'ge, die, in loomer avond-komen]

Wees niet de schroom'ge, die, in loomer avond-komen,
herdenken zwijgen doet;
ben ík de pleger niet, die met zijn eigen droomen
zijn eigen treurnis voedt?

- Treed nader, zie mij aan, en hoe mijn oog, gelaten,
géen liefde vraagt, o kind;
- ik heb de zeilen van 't verlangen neêr-gelaten
bij liggende' avond-wind...

En weder teeder in uw deinend over-peinzen
van ons geschéiden wee,
zal ons veréende droom misschien ten einder deinzen
der zélfde vrede-zee.

Want, kwam nog, wijlend in uw kommrend oog gegleden
de schaduw van mijn vróeger lied, -
draag ík dan, rústig, 't lévend leed van ons verleden
niet, niet?...

- - Wees niet de schroom'ge...