Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie

[p. 47]

Verzen aan eene vrouw

[p. 49]

[Gij die gebaard hebt, en in moeder-smart gestaan]

Gij die gebaard hebt, en in moeder-smart gestaan,
hoe ben ik als een tuin voor uw gepijnd verlangen?
Hoe gaat ge in barre hoop, hoe draagt ge onvruchtbren waan,
en heeft uw liefde een liefde om mijn gelaat gehangen?...

Al slaat in mijn moe hoofd uw zware zomer-geur,
vergéefs zult ge, als een roos, uw adem míj-waarts keeren;
want, ben ik úw door al de macht van uw begeeren,
gij kunt niet míj zijn, daar 'k om eigen liefde treur.