Verzameld journalistiek werk. Deel 15. Nieuwe Rotterdamsche Courant november 1926 - januari 1929. Met enkele aanvullingen 1906, 1910

[p. 554]

Inwijding van de Nederlandsche afdeeling op de tentoonstelling te Brussel

Brussel, 17 Mei.

De goede fee, die over de inwijding van tentoonstellingsgebouwen beslist, heeft heden weer maar eens hare milddadige tooverroede over het Hollandsche paviljoen gezwaaid. Ik zei u in mijn vorigen brief in welken staat het was, toen ik het gisterenavond verliet: voltooid was het lang niet en het mocht niet heeten wat men in Holland zindelijk pleegt te noemen. Welke verandering van middag! Feitelijk moest men werklui en exposanten maar steeds wijs maken, dat de tentoonstelling 's anderendaags open gaat... Nu was het wel ook nog niet geheel klaar: daar houden de goede feeën zich niet mee bezig, maar de schijn was er, die mild stemt en veel doet vergeten of althans over het hoofd zien, zoodat dit Hollandsch huis in zijn geheel toch wel ten minste zoo voltooid mag heeten als het Duitsche gebouw, dat kreten van bewondering verwekte toen het geopend werd, en.... waar men thans nog steeds in werkt.

Gij weet, dat de inhuldiging der Nederlandsche afdeeling niet officieel was in dezen zin, dat de dood van koning Eduard al te overvloedige welsprekendheid gestremd heeft. Het is dan ook een zeer intiem openingetje geweest, echt gezellig en echt gemoedelijk op zijn Hollandsch. Slechts vader Zeus heeft de ceremonie iets plechtigs willen bijzetten door een kernachtige dondervlaag over de tentoonstelling uit te laten barsten, juist op het oogenblik dat baron Janssen, voorzitter van het algemeen uitvoerend comité, in eenige beleefde, geestige, vleiende en welgemeende woorden tot lof en verwelkoming van Holland op deze wereldfoor uitsprak en de banden deed uit-

[p. 555]

komen die beide volkeren vereenen.

Deze woorden hadden een des te grooter succes, nu juist hedenmorgen in Brussel eene bestuursvergadering van het comité-Hollando-Belge gehouden was geworden, onder voorzitterschap van staatsminister Beernaert.

Na den heer Janssen in het Fransch bedankt te hebben, schreef uw commissaris-generaal Mr. Regout, 't welslagen der Hollandsche expositie aan de Hollandsche tentoonstellers toe en deed dit natuurlijk in het Nederlandsch. Hij bracht een warme hulde aan al wie had bijgedragen het bereikte resultaat te bewerken. De heer Regout vergat in zijn korte rede alleen, dat ook hijzelf daartoe had medegeholpen, eenigszins. De geestdriftige toejuichingen zijner toehoorders, onbehaaglijk samengeperst in een al te kleine ruimte, bewezen hem echter, dat de tentoonstellers dit wel wisten en toen de heer Hamers hem in dezer naam met een krans van lauweren en de heer Tutein Nolthenius met een krans van welsprekendheid aller gevoel uitspreken kwamen, verdubbelde het gulle gejuich.

Mevrouw Regout, mede aanwezig, werden bloemen aangeboden door het lieve dochtertje van den heer Gompertz, officieel afgevaardigde van het negende ondercomité, en daarna bezocht men de verscheidene stands, nog wat vlugger dan ik het u gisteren deed doen. En zoo zag ik talrijke bekende waardigheidbekleeders uit onze beide landen voorbijtrekken. Uit Holland: de ijverige secretaris van het Hollandsche commissariaat baron De Vos van Steenwijk, die in zijn drukke bezigheid nog tijd vindt om nieuwsgierige journalisten te woord te staan en bevallige juffrouwen bloemen aan te bieden; de heer Fabius, die al de groote lui met een ganzenveder en sepiainkt in een mooi gulden boek hun naam laat teekenen, en verder zonder bepaalde bezigheid de heeren Van Deventer, Van de Poll, Loanis van Has-

[p. 556]

selt, Van Asch van Wijck, De Brauw, Nolens, prof. Treub en de meest bekende figuren uit de Hollandsche kolonie te Brussel, ik meen niet, dat uw gezant jhr. Van der Staal van Piershil aanwezig is geweest (deze was door ziekte verhinderd.)

Onder de Belgen heb ik minister Hubert ontmoet, naast markies De Beaufort, de hertog van Ursel, baron Janssen, graaf Van der Burch, staatsminister Beernaert, Keym, Carton de Wiart, Franck, oud-burgemeester Buls, burgemeester Max en een aantal minder bekende luidjes, te veel om te melden.

Ik zal niet zeggen, dat de buffetten bestormd zijn geworden: zulke Belgische zeden zijn onder uwe landgenooten gelukkig nog niet doorgedrongen, hetgeen niet wil zeggen dat spijs en drank onopgemerkt en minachtend voorbij zijn gegaan, integendeel.... en toen het Zeus' Donderdag beliefd had een einde te nemen, ging het gezelschap uiteen, terwijl de heer Regout tot onder de laatsten bleef en tot in het minste hoekje aan baron Janssen de honneurs van zijn gebouw deed.

Bij het bezoek aan het afzonderlijke gebouwtje, dat den Nederlandschen boekhandel herbergt en waar ik verleden week de witte hemdsmouwen van den uitgever Van Dishoeck heele stapels in folio's had zien torsen, woonde ik zelfs een nogal aardig tooneeltje bij, een tooneeltje, dat ik vooral stichtend durf noemen. Terwijl de heer Van Dishoeck aan barones Janssen, de mooie Hollandsche kinderboeken toonde, waar deze zeer mee ingenomen scheen, leidde mr. Regout den voorzitter van het uitvoerend comité dezer Brusselsche tentoonstelling naar de tafel, waar de Hollandsche uitgevers de kiesche attentie hebben gehad de Vlaamsche boeken, benoorden den Moerdijk uitgegeven, afzonderlijk te exposeeren, en toen mochten een paar Vlaamsche schrijvers de verwondering vernemen vvan den heer Janssen, dat er dan heusch een Vlaamsche literatuur bestond,

[p. 557]

een literatuur die ook in Nederland genoten wordt en dat men de taal, waarin die literatuur wordt voortgebracht, binnen de Belgische grenzen spreekt en aan kon leeren zonder eerst ettelijke maanden of jaren in Holland te hebben doorgebracht. Dat moest baron Janssen leeren uit den mond van den Hollandschen commissaris-generaal, dat liet hij zich bevestigen door de aanwezige Vlaamsche letterkundigen, en toen hij heenging scheen hij er nog geheel verbluft over...!

N.R.C., 18 Mei 1910.