Verzameld journalistiek werk. Deel 14. Nieuwe Rotterdamsche Courant september 1925 - november 1926

[p. 144]

Een naklank

Er doet zich een feit voor, dat ik niet aarzel onder de minder-gewone te rangschikken. Tentoonstellingen, vooral de officieele, plegen hunne deuren op een financieel deficit te sluiten. Het blijkt, tegen alle verwachting in, dat zulks niet het geval is met de Belgische afdeeling van wijlen de ‘Exposition des Arts décoratifs’ te Parijs.

Die afdeeling heeft velen teleurgesteld. Zij had, in elk geval, heel wat belangrijker kunnen zijn. Heeft zij niet opgeleverd wat wij Belgen ongetwijfeld vermochten te praesteeren, dan heeft men dat, als vanzelf sprekend, toegeschreven aan gebrek aan geld. Zoo moesten de modelvertooningen, te geven door den Vlaamschen Schouwburg van Antwerpen en het Vlaamsche Volkstooneel te Brussel, achterwege blijven. Ik meen te weten dat het ministerie van Wetenschappen en Kunsten bereid was, geldelijk tusschenbeide te komen. Doch dit was blijkbaar onvoldoende: de kunstvoorstellingen gingen niet door, en het was weer het mangel aan financie die er heette de schuld van te dragen.

Welnu, men vergiste zich: de commissaris-generaal der Belgische regeering bij de ‘Arts décoratifs’ heeft met de fondsen zoo zuinig omgegaan, dat hij thans de handen vol zit met een niet onaardig boni. Dat overschotje heeft hem een goed idee geïnspireerd: hij heeft aan onzen minister van den Arbeid het voorstel gedaan, met een deel van de som, uit de Belgische, Fransche, Italiaansche, Tsjechoslowaaksche, Poolsche en nog andere secties,

[p. 145]

te lang om te melden, een aantal typische voorwerpen aan te koopen, die als een souvenir van de groote tentoonstelling, tevens als deugdelijke voorbeelden van moderne versierings- en nijverheidskunst, zouden worden opgesteld in eene bijzondere zaal van ons museum in het Jubelpark. De keus zou vooral gaan naar ceramiek, porselein en plateelwerk, kunstsmederij en meubelstoffen. Men kan veel moois verwachten en ik druk evenzeer op ‘veel’ als op ‘mooi’, aangezien een aantal buitenlandsche en Belgische tentoonstellers vermindering op hunne prijzen toestaan.

Zal deze nieuwe zaal eindelijk de attractie zijn, die het groote publiek eindelijk naar het Jubelpark-museum loodst? Ik heb u herhaald gezeid, hoe eenzaam het er doorgaans is, niettegenstaande de prachtige, de soms unieke verzamelingen. Men kan het hopen, men moet het hopen, al was het maar als een schaarsche belooning voor de ijverige geleerden, die er hun tijd en hunne wetenschap op zulke doeltreffende wijze aan wijden.

En aangezien ik het over dit museum heb, laat ik er hier terloops aan toevoegen, dat, getroffen door de leeftijdsgrens, de heer E. van Overloop, aan wien het museum zooveel te danken heeft, als hoofdconservator is afgetreden. In zijne plaats is aangesteld de heer Jean Capart, de ook in het buitenland zeer gewaardeerde Egyptoloog.

N.R.C., 17 November 1925.